Drzwi w suficie

[Marcin Sztelak]

Spękane witraże stygmatyzują stopy,
lepkie ślady wiodą
na pokuszenie.

Akurat w tym mieście
zwane Golgotą od Nieukrzyżowań.
Tam wciąż stoi kohorta
w zardzewiałych pancerzach.

Puste oczy wpatrzone w horyzont
wskazują drogę obłąkanym wędrowcom.
Zresztą może to prorocy, których nikt nie słucha.

Nawet gdy zawzięcie milczą,
w przydrożnych knajpach wznosząc
ostatnie eucharystie.

A ponad sufitem spadają gwiazdy,
niespełniając życzeń.

[Grain]

Drzwi dachowe by Marcin Sztelak z wizjerami i do zadawania strawy duchowej, z glazurą pod czytelnika no i z sekrektnymi składnikami.
Bądź co bądź.

[Miranda Calle]

Lubię błądzić między Twoimi słowami, dać się zwodzić na manowce i za nic nie chcę znaleźć wyjścia z tego labiryntu. Nawet przez te drzwi w suficie.
Zawsze już będę się snuła, bo słowa nie mają ciała, nawet najświętsze sakramenty tego nie zmienią. Gdy zamkniesz oczy, ja tam będę.