Droga przez życie

[wojbik]

W podróży po długiej i pustej autostradzie życia,
wsłuchujesz się ciągle w melodię swego serca,
jego nieprzerwane, rutynowe i nużące bicia,
są jedynym co towarzyszy ci przez nieznane miejsca.

Zmordowany, zmarnowany przez przeciwności losu,
przepocony i brudny od pyłu, i pomyj życiowej drogi,
po tym wszystkim czujesz jak koszula lepi się do torsu,
a zmęczone od nieustannego chodu uginają się pod tobą nogi.

Przez dosłownie chwilkę siadasz i odpoczywasz w zbytku,
tak naprawdę ponownie szykując się do kolejnej podróży,
pakujesz tylko nadzieję, miłość i bochen chleba w worku,
potem jeszcze pukasz do drzwi tej, której uśmiech dobrze wróży.

[RootsRat]

Jak juz pisałem na SB:

Nie jest to zły wiersz, ale zdecydowanie przegadany. Za dużo w nim słów. 15-18 sylab na wers upodabnia go do prozy i przez to nie czyta się go płynnie. Moim zdaniem do poprawy. Aczkolwiek podoba mi się przekaz

[mkgenetic]

Zgadzam się z szanownym Administratorem.
Przez długość wersów traci się płynność czytania.

[Konto usunięte]

Jak już mówiłam, interpunkcja kuleje...
Wiersz niezły, może z niego coś fajnego wyjść. I chyba zgodzę się z Ro-otkiem, że można by użyć w nim mniejszej ilości słów ;]
Aczkolwiek... Wiersz akurat na mój nastrój. Szczególnie kilka fragmentów.

[wojbik]

Wielkie dzięki za oceny. Postaram się coś z tym zrobić.
Jeszcze raz dzięki.