Dla S.

[Julia]

Jak mam rozumieć Hamadriado
okaleczone drzewo kasztanowca.

Ciężkie powieki tworzą cienie,
przez które liść w otwarte niebo wzleci.
Wstrzymuję oddech. W tej wielkiej ciszy
każdy niezręczny ruch zmieni kierunek
podróży - a tego nie chcesz.

Zbieram owoce. Jeszcze błyszczą
i w świetle mienią się kolorem. One także
zaznały słodyczy; z czasem zmatowieją
- będą liczyć straty.

Jak trudno zaczynać dzień od nowa

[Alchemik]

Wiersz dedykowany, a więc z całą pewnością włożyłaś weń emocje.
Nie wiem czy powinienem je odgadywać.
Wyczuwam stratę.
Okaleczenie duszy.
A jednocześnie, paradoksalnie, pewien optymizm.

Jak trudno zaczynać dzień od nowa

Niektórzy zaczynają dzień od kawy.
Ja zaczynam od mocnej herbaty.
Na mojej ulicy rosną kasztanowce.
W tym roku obrodziły wielkimi kolczastymi owocami.
Pozbierałem kilka brązowych jąder na szczęście.
Ostatnio kasztany chorują, choć w tym roku jakby się im poprawiło.
Nimfy strzegące drzew są moimi przyjaciółkami, więc moje prośby o ochronę musiały poskutkować. 
Powtórzę się, ale dobra z Ciebie poetka, Julio.

 Jerzy Edmund

[Julia]

Jerzy- tak. Umiera ktoś bardzo mi bliski. Nie chciałam tak jednoznacznie, więc ukryłam ból i emocje w kasztanowcach, które także chorują i odchodzą.

[Alchemik]

Dziękuję za odpowiedź i szczerość, Julio.
Dobra metafora.
To musi być trudne.
Ja swoje kasztanowce chronię wyobraźnią.
I naprawdę, w tym roku polepszyło się im.

[Marcin Sztelak]

Owszem trudno zaczynać dzień od nowa. A wiersz przepojony smutkiem, ale też zrozumieniem dla nieuniknionego.

Pozdrawiam.