04-03-2011, 00:50
Rozstaje się.
Nie chcę, ale muszę.
Czy kiedyś Twój szept zagłuszy tą ciszę?
Nie wiem, nie chce wiedzieć
A może chcę, ale nie potrafię sobie tego uświadomić.
Ciężka sprawa.
Nie wiem, co robić bez Ciebie.
Czas pokażę, lecz czy ja wytrzymam?
Może umrę.
Daj mi znać o sobie.
Choć przez chwilę…
Moment...kochania.
Nie chcę, ale muszę.
Czy kiedyś Twój szept zagłuszy tą ciszę?
Nie wiem, nie chce wiedzieć
A może chcę, ale nie potrafię sobie tego uświadomić.
Ciężka sprawa.
Nie wiem, co robić bez Ciebie.
Czas pokażę, lecz czy ja wytrzymam?
Może umrę.
Daj mi znać o sobie.
Choć przez chwilę…
Moment...kochania.
„Wydaję mi się, że większość z was widzę po raz pierwszy. Ale nie ma znaczenia, czy spotykam się ze starym czy nowym przyjacielem, ponieważ wierzę, że wszyscy jesteśmy tacy sami. Wszyscy jesteśmy ludźmi.”
Dalajlama XIV
Dalajlama XIV
Sorry, ale klasyk sam się nasuwa. Trochę topornego słownictwa użyłeś. No i przekaz dość prosty, niezbyt wyrafinowany i oryginalny. Nie jest źle, ale spróbuj powiedzieć to samo w bardziej zwięzłej formie, pozostawiając więcej miejsca dla wyobraźni czytelnika - poszedłeś w stronę prozy, nie poezji 
Sama treść jest niezła, nawet do mnie trafia pomimo swojej prostoty.