Pani Stasiu. Łaska pańska może, nie jak wielokrotna rozwódka
ale także na pstrym koniu jeździ. Ardeńska, pociągowa szkapa najlepsza.
A maść pewnie tygrysia, choć nie ta, z wycieczki na Węgry.
W pudełkach o wielkości jak te na kapiszony, sprzed czterdziestu lat.
Ożeniłem wszystko jednego dnia, jak odpustowy kramarz bez konkurencji.
A moje dzieci to różnie żyją. Jednych złączyła stuła i OTUA,
a reszta na kocią łapę. A wnuczęta, nie dość, że piękniejsze od źrebiąt,
to dorastają co najmniej pięć razy dłużej. I wszystko przed nami.
Te całe namawianie hejta, wiśta, przez odkońskie nazwiska.
Czekam na trzecią część Władcy Pierścieni - Powrót Króla.
Podobno uśpili to piękne zwierzę grające Cienistogrzywego.
A miał być remake. Po Gandalfie Szarym, potem Białym,
Ryży mógłby się nie przyjąć.
Wprawdzie już nie chodzą kolędnicy z półparzystokopytnym turoniem,
ale panią to jeszcze stać na danie śmierci porządnego szpica,
spod dużego, polakierowanego palca. Chyba, że się człowiek majtnie.