Andromeda

[Alchemik]

Z racji, że klucz wylałem kiedyś wraz z kąpielą,
rwę włosy z głowy, zwieram
i odpalam na krótko,
bezpośrednio do rozrusznika
mięśnia.

Drga i trzepoce,
inicjując naderświetny przejazd ku spiralnej mgiełce sąsiedniej galaktyki.

Przyświecam oczami,
bowiem pomiędzy brakuje słońc i latarni.
Nie rzucasz więc cienia, po którym zwykle,
niezwyczajną
rozpoznawałem w sobie
po latach, może dniach w chwilach
zapisanych rylcem w lustereczku.