[+18] kiedy we mnie zaglądasz

[Natare]

Sławek mówi że piszę wyruchane wiersze
że powinnam coś ładnego napisać
na przykład o trawie (i tu pragnę tarzać się rozpustnie)

bo on myśli że sztuka to pędzel rysowany od linijki
że celem jest wyłapanie piękna
a ja piszę co we mnie drga
co się we mnie burzy albo uzupełnia
coś malowane moją dłonią

przy jednym stole syn w rączce bambino
a dookoła obrazki z bionicle
przecież mogę napisać o bajkach w tle
i mężu co wciąż klika w „czy to dobra strategia”
(wciągnął się w zdobywanie)

a dla mnie szczyt to nie wiersz
to nic nowego muszę przetrawić przeżyć
opowiadam sobie jak każdy historie
różne w formie wersów

nie wiem gdzie kończy się świat a gdzie zaczyna poezja
drepczę po cielesnych wyrazach
jestem naga

[mirek13]

Oj Natare, Natare...
A przyjrzałaś się ilości i rozmieszczeniu "mniekozy"?

[Natare]

omg! wstawiałam ten wiersz i myślę Mirek mnie, mi, się i wszelkie jaki wykosi! a to musi być płynny wiersz taki płynący lekki bez "rzeźby" i pretensji o jaki, z zamarzenia pisany prozą, zwyczajny "wyzbyty z poetyckich dewiacji"... ale jak chcesz to zrób jemu fitness w Twojej wersji

[mirek13]

Napisałem konkretnie o "mnie".
Raz występuje tuż pod sobą i jest jeszcze trzecie na dokładkę.
To samo słowo trzykrotnie w wierszu i to raz obok?
Oczywiście taka konwencja powtarzalności czasami ma znaczenie dla pokreślenia np. monotonii, ale tu nie widzę żadnego uzasadnienia.
PS. Nie wspomnę o "mnie" w tytule.

[BJKlajza]

To jest ten z twoich starszych wierszy do którego ( wstawiam Błażej zamiast Sławek) dość często sobie wracam . Mam go w pliczku na kompjuterku
I cóż więcej mogę napisać 4/5

PS : kiedy piszę coś we mnie drga
burzy mnie albo uzupełnia - a mnie właśnie to powtórzenie bardzo tutaj pasuje - przy czytaniu na głos ten fragment robi za średniówkę .

[mirek13]

Pewnie za to samo robi w tytule i przedostatniej strofoidzie.
Ale co ja będę, nieuk...

[Toya]

Dlaczego wszystkie Twoje teksty kojarzą mi się ze seksem?

Powiem tak: momentami jest fajnie, a momentami "odpływasz".
Czytając, zmieniam sobie też szyk w poszczególnych wersach.
Np. zamiast:
"i powinnam coś ładnego napisać"
czytam: "i powinnam napisać coś ładnego
na przykład o trawie..."

[Natare]

Wczoraj wstawiając ten wiersz poprawiłam go, dziś oryginalna wersja bez wycinki, która swoją drogą ukazała się w "Babińcu Literackim" i chyba gdzieś jeszcze, ale już nie pamiętam... Dochodzę do wniosku, że nie powinnam ruszać go ani ani.

Dziękuję wszystkim za czytanie i sugestie Bardzo się cieszę, że tu trafiłam, wasze spostrzeżenia uświadomiły mi, że moje wiersze potrzebują korekty!

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i jeszcze raz dziękuję :*

[Polliter]

Ech, ta niepokorność, która drzemie w poetach...
Drzemie, by chwilami się obudzić grając na nosie wszystkim purystom postrzegającym poezję klasycznie i "od linijki", jak napisałaś.

Faktycznie, jak zauważyła Toyka, momentami odpływasz i robi się za dużo słów w tym wewnętrznym, buntowniczym manifeście. Ładnie je łączysz ze sobą, umiejętnie i przemyślanie używasz przerzutni, ale chwilami robi się nużąco, rozgadujesz się, przez co przekaz nieco się rozmywa. Ale i tak jest całkiem nieźle i czytało się raczej bezboleśnie. No i ładna pointa, zasługująca na uwagę dająca sporo punkcików temu wierszowi.

Pozdrawiam.

[Natare]

@ Polliter, obiecuję już się nie rozgadywać i po prostu dziękuję.

[Polliter]

Podobno kobiety są gadatliwe, więc nie walcz ze swoją naturą.
Czasami rozgadanie w poezji jest fajne. Troszkę możesz to utemperować, ale nie wyzbywaj się tego, broń Boże.

A dziękować nie ma za co. Cała przyjemność po mojej stronie.

[Natare]

@ Polliter, Gdzieś słyszałam, że gadulstwo to podobno choroba uleczalna, w zupełności zgadzam się z tym stwierdzeniem! a poza tym na pewno dotyka również mężczyzny