śmierć saren z pięknych landszaftów

[Grain]

życie ma poniekąd wypadkowy wektor stadny
coraz więcej czyścicieli słów
postawionych uszu w porze strzyżenia trawy
wypadania z włosów i nawrotów pragnienia miłości
sprzed linii drzew poprzekładanych warstwami w oczach

jakoś nigdy nienapasionych na smukłościach ponad ścianę lasu
rezerwatu odgrodzonego zdobieniami rozwalającymi się
pod dotykiem jakby można było odłączyć się od mgły

[Marcin Sztelak]

Saren żal, landszawtów niekoniecznie. Czyżbyśmy przemijali??? Cholerka.

[kubutek28]

Sarny skubią tyle, ile im potrzeba, a kosiary-strzygi żrą i koszą, dopóki będzie co. Toteż aż doszło do tego, że sarnom trzeba oddzielić ten kawałek w rezerwacie, ot, żeby miały.

Pozostaje nadzieja, że w końcu kosiary wyzdychają, gdy skończy się żer. Albo, jak to w naturze, zmniejszy się chociaż ich populacja aż do kolejnej wiosny i odrośnięcia traw...