Światełko do Nieba

[Alchemik]

Znów światełkiem do nieba zakrwawione ostrze,
gdy szaleńcem steruje z cienia hipokryta.
Ręce obmył, choć z mroku i noża nie trzymał,
pchnął pionka z szachownicy, bo umysły proste,

chociaż tak pogmatwane w stosownych obłędach,
jak marionetki idą do lin uwiązane,*
wszak ich dusze umarły, teraz tylko ciałem
napędzanym z mordercy, choć modlić się będzie.

[Alchemik]

*
Sterowanie szaleńcem.
Nie mam nic prostszego, niż wykorzystać zapiekłą wściekłość psychopaty.

[Julia]

Dziękuję  

https://www.youtube.com/watch?v=HNzso2ytTEA

[Gunnar]

No nie bawisz się w opowieści między wersami.
Cóż napisać, aby nie zabrzmiało banalnie?
Potępić nienawiść? Teraz wszyscy to robią, nawet ci co nią na co dzień zioną.
Wyrazić nadzieję na opamiętanie? Płonna ona, bo żadnego opamiętania nie będzie.

[Maciek.J]

zatrzymały mnie twoje wersy Przyjacielu
dziękuję za ten wiersz
masz bardzo wrażliwe serce

[Gunnar]

Sądzę, że to ważny utwór ostatniego czasu.
Całkiem subiektywnie, od siebie daję 5*

[Marcin Sztelak]

Stara prawda, najprościej kierować szaleńcami. Taki odwieczny teatr marionetek. Zgadzam si z pięciogwiazdkowom oceną.