Baśń o Wędrowcu i czarnym kwiecie

[RootsRat]

Dawno mnie tu nie było, dziękuję wszystkim za komentarze

"Po jakimś czasie wykształciło się na nim życie. Mniejsza o to, jak."
Ryzykowne zagranie.

Leno, kto nie ryzykuje, ten nie żyje! Myślę, że pozostawię to bez zmian (aczkolwiek ostatnio zrobiłem drobną korektę tej baśni, wciąż czeka na wstawienie).

"a człowiek cierpliwie się rozmnażał i rozprzestrzeniał"
Człowiek - krwawo przecież walczący o przetrwanie drapieżnik - i "cierpliwie" w jednym zdaniu? No nie wiem. Cierpliwie to się rozprzestrzenia mech

Myślę, że na przestrzeni er i w kontekście krwawej walki o przetrwanie, "cierpliwie" pasuje jak najbardziej.

"Dla świętego spokoju nazwijmy go po prostu Wędrowcem. Nosił, co prawda, zupełnie inne imię, ale jest ono całkowicie nieistotne."
"Nazwijmy ją Stokrotką. Nosiła oczywiście inne imię, ale jest ono zupełnie nieistotne."
"po jakimś czasie, który jest zupełnie nieistotny w tej opowieści"
Nie wiem, czy potrzebne są te ciągłe podkreślenia, że nieważne, jak, gdzie i kiedy. Już w pierwszym akapicie pokazujesz swój świat jako sferę poza konkretnym czasem i przestrzenią, po co to co chwila od nowa tłumaczyć?

Hmm, opinie akurat o tym aspekcie są mniej więcej podzielone po połowie

"Jeszcze później, kiedy dojrzał i zaczął być świadomy"
Ale świadomy czego? Siebie i świata dookoła? A dzieci nie są?

A to pozostawię już do własnej interpretacji


Dzięki za konstruktywną krytykę i opinię.