Klątwa

[maciekbuk]

Mam ambiwalentne uczucia. Twój tekst spowodował u mnie huśtawkę nastroju. Raz kręciłem głową z niesmakiem, aby zaraz parsknąć szczerym śmiechem. Wymieszałeś w nim prawdziwe mistrzostwo humoru z prawdziwym pokazem marności. Gdybyś utrzymał wszystko na równym, wysokim poziomie, byłoby genialne. A tak jest przeciętne z przebłyskami geniuszu.

Zawsze nasuwało się w związku z tym jedno słowo.
Hańba.
I czasami jeszcze „mortadela”, ale zupełnie nie wiem czemu.

Pierwsza sprawa: wysil się trochę i powklejaj akapity. Druga: masz wyraźny problem z ciągłością myśli. Wielokrotnie niepotrzebnie wciskasz Enter.

Wszystko zaczęło się przed ponad siedemdziesięcioma laty

Słyszałem dużo negatywnych opinii o formie "laty" i się z nimi całkowicie zgadzam. W końcu chodzi o lato, więc latami.

Z tego powodu ja miałem chomika (nazwałem go Juliusz Cezar), mój starszy brat miał kota, a najmłodszy z nas miał opryszczkę. Chociaż odnosiłem wrażenie, że to chyba nie zwierzę.

Ostatnie zdanie niepotrzebne. Wepchane na siłę, jakbyś za bardzo kombinował. A twój naturalny dowcip czarował mnie za każdym razem.

Żeby żaden mężczyzna z naszego rodu nie bał się już psa (i ciocia Hela też), żeby matka odzyskała rozum i zaczęła słuchać Disco Polo, jak wszyscy.

...i jak wszyscy zaczęła... zbędny przecinek.

Na jego prawym ramieniu siedziała tresowana małpka, na lewym papuga, a na głowie dzięcioł, który go stukał w łysy łeb.

No tutaj dostałem palpitacji ze śmiechu. Doskonałe.

- Szukam wnuczki takiej jednej Cyganki, która rzuciła klątwę na naszą rodzinę – powiedziałem jednym zdaniem. Co za ulga.

Co za ulga zupełnie oderwane od reszty.

Stałem na środku ulicy i czułem się taki nagi bez zegarka, że zasłaniałem prawą ręką nadgarstek lewej dłoni.

Świetne, ale bardzo niezgrabnie złożone zdanie.

Choć mógłbym przysiąc, że jeszcze przed kilkoma sekundami go tam nie było.

W końcu nigdy nie kierowałem samochodem-widmo,

Chyba samochodem-widmem.

- Na co umarłaś? – spytałam Joli, która przymierzała się do ostatniego cięcia nożyczkami.

Spytałem. Nie mów, że to od tego zapadnięcia jąder.

- Co? – to pytanie trochę ją skołowało, więc dziabnęła mi ucho, z którego pociekła krwi

Pociekła krew albo pociekło krwi. Kontroluj swoją korektę.

sprawa wydawała się dla mnie tak logiczna, jak wzięcie ze sobą książki do kibelka na dłuższe posiedzenie (choć może ciotka Hela nie zgodziłaby się ze mną).

0
A tutaj zgodnie z parabolą wzlotów i upadków kompletne dno.

- Oj tam zaraz facet

Nie jestem pewien, ale oj tam powinno się chyba oddzielać przecinkiem.

Wtedy zrozumiałem, że kariery w dyplomacji to ja nie zrobię.

Bez to ja.

Znajdowałem się na opustoszałej ulicy, gdzie wszystkie domy wydawały się być opuszczone, a sklepy pozamykane.

Zbędne powtórzenie.

Szyby w oknach były wybite, a twarz smagał mi potępieńczy wiatr

Ten potępieńczy wiatr nie ma żadnego związku z opisywaną ulicą, więc nie powinien być w zdaniu precyzującym.

Wszedłem do sklepu i od razu zorientowałem się, że sprzedają tu żaluzje

Tam albo w nim.

Oprócz licznych rodzajów żaluzji spostrzegłem też kilka świeczników, które z niezrozumiałych przyczyn pluły gorącym woskiem, gdzie popadło.

Przed gdzie popadło nie stawiamy przecinka.

- Przestań Mietek – ofuknął jeden ze świeczników sprzedawca

Nie wiadomo o co chodzi. Lepiej by było: nakrzyczał/ krzyknął/ wrzasnął na jeden ze świeczników.

spytał miłym tonem, choć gdzieniegdzie był już trochę nadgnity.

Kolejne zdanie - poplątanie. Kto był nadgnity? On czy ton?

Od razu zatęskniłem za moim chomikiem, Juliszem Cezarem

Juliuszem i po przecinku.

- No właśnie – sprzedawca przewrócił oczami.

Twój powtarzalny błąd. Po myślniku dialogowym z małej piszemy wyłącznie zdania odnoszące się do wypowiedzi(odparł, odrzekł, zgodził się itp.). Wszystko inne zaczynamy z wielkiej.

spytałem melodyjnym, naturalnym tonem głosem.

Głosu.

Ale jeśli pan ją znajdzie i potrze wszystkich objętych klątwą w swojej rodzinie, to ta ustąpi i będziecie wolni.

Nie da się zrozumieć tego zdania. Domyślasz się dopiero później, że chodzi o natarcie tą martwą hieną. Sprecyzuj.

- Bu! – przywitała mnie męska głowa z bagażnika. Chciałem podać mu dłoń na powitanie, ale w porę się zreflektowałem, że facet poniżej szyi nic nie ma.

Kolejny genialny fragment. Ale jeśli męska głowa, to jej podać dłoń.

- A co? Będziesz polował na hieny? – Naprawdę uważam, że gość był niezły.

To spostrzeżenie po myślniku nie pasuje do dialogu.

- Koło zapasowe Wartburga-Widmo wie, co robi

Już miałem zacząć stosowne protesty i lamenty,

Już chciałem zdzielić głowę pustakiem, ale usłyszałem, jak zbiera ślinę,

Pilnuj czasowników w zdaniach złożonych. Bezwzględnie należy oddzielać je przecinkami.

Ustrzeliłem się w stopę

Strzeliłem sobie w stopę albo jak już, to ustrzeliłem swoją stopę.

więc hiena, która akurat obok przechodziła, umarła ze śmiechu.

a tu kolejny przykład, gdy po zauważeniu skrajnej niezgrabności, wybucham mocnym śmiechem.

Mam tylko nadzieję, że hiena, którą natarłem moją rodzinę, była tą właściwą i klątwa jest zdjęta.

Została zdjęta.

Ale nie martwcie się. Jest też pozytywny aspekt tego wszystkiego.
Przecinki przed imiesłowami weszły mi w krew.

Świetne zakończenie tekstu. Tylko że przydałby się dwukropek albo myślnik.