No, po raz pierwszy napiszę uporządkowany komentarz :]
Błędy:
"Mężczyzna nie miał już siły zajmować się polem, toteż podjęli decyzję o zaadoptowaniu dziesięcioletniego chłopca do pomocy" - myślę, że tutaj powinno być coś w stylu "Mężczyzna nie miał już siły zajmować się polem, toteż wraz z żoną podjął decyzję o zaadoptowaniu dziesięcioletniego chłopca do pomocy"
"ale podobno bardzo straszna choroba. Wie pan, że choroba ta przebiegała bardzo strasznie?" - tak, tak. Niby dialog, ja to uwzględniam, ale takie powtórzenie nie brzmi ładnie. Nawet szybko mówiąc nie użyłabym takiego sformułowania po raz drugi. :]
Więcej nie rzuciło mi się w oczy, ale chciałabym zauważyć, że jeśli kolejne akapity rozpoczynasz od wcięcia, to poszczególne wypowiedzi w dialogach też powinny być takimże wcięciem poprzedzone. Nie błąd, ale niekonsekwencja, chociaż w sumie mi to nie przeszkadza :-)
No, jak wyżej pisałam, więcej błędów nie wyłapałam, ale po prostu nie mam do tego większego talentu. Ale coś mi od czasu do czasu zgrzytało.
Styl:
No, taki jakiś :-D Szybkie przejścia od wydarzenia do wydarzenia, bardzo dużo dialogów, a tak w ogóle to... no cóż, wydaje mi się, że choć tutaj masz napisane, że rzecz dzieje się w małej wiosce, to jednak kiedy już pojawiły się "maluchy" raczej nie używano słowa "dziewoja" xD Trzeba popracować nad stylizacją tekstu.
Fabuła:
Po pierwsze: bardzo wielkie podobieństwo początku do "Ani z Zielonego Wzgórza" po prostu mnie rozbawiło. Jaki horror może się tak zaczynać? Ale potem było całkiem ok. Po drugie: Czytało mi się łatwo, szybko i przyjemnie. Tekst krótki, ale ciekawy. Chociaż bez przesłania głębszego.
Postacie:
O nich za dużo nie wiadomo, chętnie przeczytałabym więcej. Postać "rudowłosej" oparta chyba na Ani Shirley, co nie? No, w każdym razie nie było mi szkoda, gdy umarła. Nie dlatego, żebym nie lubiła rozgadanych, rudych dziewczynek! Dlatego, że.. no nie wiem, tak jakoś mi nie przypadła do gustu. Za to Wiolę i Titta polubiłam bardzo! Uwielbiam takich sadystów! Tyle właściwie o nich wiadomo - że to stare, na dodatek sadystyczne małżeństwo
Za to ogromny plus.
Podsumowując: tekst fajny, ciekawy, w miarę poprawny, aczkolwiek trochę pracy przed Tobą :]
Błędy:
"Mężczyzna nie miał już siły zajmować się polem, toteż podjęli decyzję o zaadoptowaniu dziesięcioletniego chłopca do pomocy" - myślę, że tutaj powinno być coś w stylu "Mężczyzna nie miał już siły zajmować się polem, toteż wraz z żoną podjął decyzję o zaadoptowaniu dziesięcioletniego chłopca do pomocy"
"ale podobno bardzo straszna choroba. Wie pan, że choroba ta przebiegała bardzo strasznie?" - tak, tak. Niby dialog, ja to uwzględniam, ale takie powtórzenie nie brzmi ładnie. Nawet szybko mówiąc nie użyłabym takiego sformułowania po raz drugi. :]
Więcej nie rzuciło mi się w oczy, ale chciałabym zauważyć, że jeśli kolejne akapity rozpoczynasz od wcięcia, to poszczególne wypowiedzi w dialogach też powinny być takimże wcięciem poprzedzone. Nie błąd, ale niekonsekwencja, chociaż w sumie mi to nie przeszkadza :-)
No, jak wyżej pisałam, więcej błędów nie wyłapałam, ale po prostu nie mam do tego większego talentu. Ale coś mi od czasu do czasu zgrzytało.
Styl:
No, taki jakiś :-D Szybkie przejścia od wydarzenia do wydarzenia, bardzo dużo dialogów, a tak w ogóle to... no cóż, wydaje mi się, że choć tutaj masz napisane, że rzecz dzieje się w małej wiosce, to jednak kiedy już pojawiły się "maluchy" raczej nie używano słowa "dziewoja" xD Trzeba popracować nad stylizacją tekstu.
Fabuła:
Po pierwsze: bardzo wielkie podobieństwo początku do "Ani z Zielonego Wzgórza" po prostu mnie rozbawiło. Jaki horror może się tak zaczynać? Ale potem było całkiem ok. Po drugie: Czytało mi się łatwo, szybko i przyjemnie. Tekst krótki, ale ciekawy. Chociaż bez przesłania głębszego.
Postacie:
O nich za dużo nie wiadomo, chętnie przeczytałabym więcej. Postać "rudowłosej" oparta chyba na Ani Shirley, co nie? No, w każdym razie nie było mi szkoda, gdy umarła. Nie dlatego, żebym nie lubiła rozgadanych, rudych dziewczynek! Dlatego, że.. no nie wiem, tak jakoś mi nie przypadła do gustu. Za to Wiolę i Titta polubiłam bardzo! Uwielbiam takich sadystów! Tyle właściwie o nich wiadomo - że to stare, na dodatek sadystyczne małżeństwo
Za to ogromny plus.Podsumowując: tekst fajny, ciekawy, w miarę poprawny, aczkolwiek trochę pracy przed Tobą :]
Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka – bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość. ~Paulo Coelho
Jeżeli potrzebujesz kogoś, kto przeczyta Twój tekst i podzieli się spostrzeżeniami - pisz na PW. Na pewno odpiszę.