Kociątko.

[Piramida88]

To jeden z ciekawszych Twoich tekstów(nie ujmują nic pozostałym) Prowadzisz kwiecistą narrację, co rozumiem poprzez obrazową stylizację języka. Czyta się płynnie i lekko, co jest zaletą, bo jak sam wiesz nawet najlepszy pomysł traci na znaczeniu, gdy narracja leży i kwiczy.

- Daj sobie spokój – odezwał się Lifors. – Przecież i tak w końcu wyciągniemy to z ciebie.
- Prędzej zdechnę – wyszeptała chrapliwie. Uniesienie głowy i otwarcie oczu było zbyt wielkim wysiłkiem.

Spodobał mi się ten dialog, a dlaczego? Za użycie słowa "zdechnę" przez Kotkę. Brzmi to na swój sposób mocno, bo nie mówi tego człowiek, a zwierzę. Paradoksalnie często ludzie wyrażają się w ten sposób, i to nie tylko w filmach.

- Nie wiedzą co tracą – Jaszczur zanurzył dłonie w miękkim futrze na plecach dziewczyny. Tuż nad paskiem od spodni. Hermiona przeciągnęła się rozkosznie i zarzuciła mu ręce na szyję. Powoli otworzyła oczy.
- Kochałam się w tobie już wtedy gdy u nas mieszkałeś. – Szepnęła cichutko. – Tylko ty akceptujesz mnie taką jaka jestem. Nie zabieraj rąk.- Poprosiła, wyczuwszy lekkie drgnięcie jego dłoni - Tak jest dobrze. Nie jestem już małą dziewczynką – poczuł na twarzy dotyk ciepłych dłoni. – Minęło pięć lat. Popatrz, nauczyłam się czegoś.

Odtąd w dół lubię. Tutaj właśnie chcę pokazać szczególne zobrazowanie sytuacji po przez dobrą narrację.

Całość oczywiście mi się spodobała. Fantastyka nie jest moją mocną stroną, ale to opowiadanie jest" dla każdego", że tak się wyrażę i polecam przeczytać, bo to przyjemna lektura. 5/5

Pozdrawiam serdecznie.