|
Misterium śmierci mojej matki
|
noszę go w pudełeczku wyścielonym watą
prawie wcale nie rozmawiamy ale wiem że słucha bicia serca jeszcze nie wiem kim zostanę może jak on bezradnie rozłożę ręce i będę patrzył na prawdziwych poetów którzy piszą o umieraniu 
25-10-2018, 09:37
Może nie każdy poeta pisze o umieraniu, ale każdy karmi się własnym cierpieniem - ignorowanie cierpienia czasem pomaga, ale zapominanie rodzi gorycz.
Pozdrawiam.
26-10-2018, 06:18
26-10-2018, 19:57
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 26-10-2018, 19:58 przez Miranda Calle.)
Jest w tym wierszu coś niesamowicie prawdziwego. Nieoklepanego, niewyświechtanego. Frazy, które brzmią czysto, płyną prosto z serca. Jest w tym pewna naiwność, ale taka czuła, że nie da się go zjechać, po prostu się nie da. Dla mnie bardzo dobry, szczery akt miłości. A jednocześnie skromności i naprawdę wielkiej cnoty. Osobiście Ci dziękuję za ten wiersz, ZiKo. I, ponieważ nic więcej nie mogę, pozostawię 5 gwiazdek.
![[Obrazek: oscar.jpg]](http://www.via-appia.pl/images/oscar.jpg)
27-10-2018, 08:44
(26-10-2018, 19:57)Miranda Calle napisał(a): Jest w tym wierszu coś niesamowicie prawdziwego. Nieoklepanego, niewyświechtanego. Frazy, które brzmią czysto, płyną prosto z serca. Jest w tym pewna naiwność, ale taka czuła, że nie da się go zjechać, po prostu się nie da. Dla mnie bardzo dobry, szczery akt miłości. A jednocześnie skromności i naprawdę wielkiej cnoty. Osobiście Ci dziękuję za ten wiersz, ZiKo. I, ponieważ nic więcej nie mogę, pozostawię 5 gwiazdek.Dziękuję 
28-10-2018, 20:26
Prawda, każdy ma takie pudełeczko (chociaż nie każdy o tym wiem). Świetny wiersz.
29-10-2018, 00:52
Przy takim wierszu, zamierają słowa. Ale musiałam dać znak i podziękować.
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -
|
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
