George Best (Hermenegildzie Kociubińskiej)

[Grain]

kiedy rzucił alkohol i kobiety, po dwudziestu minutach

miał już za sobą najgorsze dwadzieścia minut życia.

to nie była dobra licytacja. każdy układ słów można nadbić

w niedoczasie tykającego wahadła pod górką rozrządową

a dziekański kwadrans na bocznicy, wykorzystać na zmianę

salonki. czasem piszę do dwumiesięcznika na ławkach.

pod Sen o Marii*, żeby było uczciwiej, że biorę wlewki

z ogrodowego węża, do wylinek niebieszczadzkiej sykliwej.

a ty jak dawniej, z krynicy. naczyń niepołączonych.

*nigdy nie poznałem twojego imienia

a pierwszy promień światła,

jedyny jaki padł na moją drogę

był z twoich rąk ...

..jedyne ciepło, jakie ogrzało moją duszę

wyszło z twoich ust

Ivo Andrić (cytat obarczony niedoskonałością pamięci)

[Miranda Calle]

Fajny, wspomnieniowy obraz. I ta dedykacja - takie puszczenie oka do czytelnika.
Z tym nomen omen Bestem to w ogóle ciekawa historia. Zajechał własną wątrobę, zajechał cudzą, zaczął jak pan a skończył jak dziad.

[Marcin Sztelak]

Wprowadzający dwuwers jest świetny. Reszta zresztą też nie gorsza z perełkami jak niebieszczadzka sykliwa.