Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Wiersze starszej pani - 3. Ciche cierpienie
#1
Photo 
Więdną kwiaty wśród rozłogu

Zgon swój skarżąc tylko Bogu
Więdną serca w ludzi tłumie
Lecz któż niemy ból zrozumie?
Na pstrej łące mąk tysiące
Czują kwiaty więdniejące
Lecz straszniejszy ból przenika
Cierpiącego samotnika!

"o Autorce"
Odpowiedz
#2
Nie sądzisz Gunnar, że sprawa powinna być w jakimś osobnym wątku, gdzie moglibyśmy pogadać np. o wartości poezji dla człowieka?
Po co się ją pisze i jaki to ma wpływ na siebie i innych?
Bo tutaj, to przeleci jak woda w kiblu i nie bardzo wiadomo, co można napisać.
Odpowiedz
#3
Mirek dobrze prawi. Jeśli nie ma takiego wątku w Kawiarence, warto go założyć.
[Obrazek: oscar.jpg]
Odpowiedz
#4
Nie krępujcie się. Inicjatywa zawsze jest cenna.
A w takim temacie kolejne utwory można w pierwszym czy drugim poście podlinkować.
Odpowiedz
#5
Początkowo pomyślałam, że to piękne pożegnanie, ale teraz skłaniam się do myśli, że śmierć jest poezją ciekawszą od życia.
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -



Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości