Okiem szaleńca

[Gunnar]

Tekst długi, więc pozwolisz, że komentowanie rozłożę na części.

Akapit można zrobić wstawiając przed pierwszysm słowem [ p ] - bez spacji.

Niedawno zmarł jej mąż, więc kobieta przez większość dnia zajmuje się ogrodem, czyta biblię, chodzi na kółko różańcowe z kobietami w swoim wieku i ogląda telewizję.

Biblia - nazwa własna, z dużej litery

anty talentem.

Piszemy razem.

 Pacjentka nie potrafiła wykazać (na) konkretny powód lub odpowiednio się wysłowić.

"na konkretny powód" lub "konkretnego powodu"

Tematyka obrazu jasno wskazywała na silne emocje represjonowane w Id podświadomości. 

Jeśli bazujemy na psychoanalizie Freuda, to nie wiem czy to zdanie ma sens. Id jest jedną ze struktur osobowości reprezentującą najbardziej podstawowe "zwierzęce" instynkty domagające się natychmiastowego zaspokojenia. Czy w id mogą być "represjonowane emocje"?
Szczerze to nie wiem co o tym myśleć. Psychoanalizą zajmowałem się lata temu.  Przywoływanie teraz psychologicznych rozkmin sprawia, że mózg mi paruje

Niespełna rok później w liście mojego dobrego kolegi, który prowadzi klinikę w Nottingham, poznałem blisko spokrewniony przypadek.

Poznałem w liście? Dziwnie to brzmi.

Mój przyjaciel pamiętał podobny przypadek znajdujący się u mnie, a naciski rodziny by dalsze leczenie odbywały się w ojczystym kraju, skłoniły go do przeniesienia pacjenta. 

To zdanie też bym przeformułował "podobny przypadek znajdujący się u mnie" - brzmi jak opis materialnego przedmiotu.

Niedawno w specjalistycznej gazecie psychiatrycznej przykuł moją uwagę pewien incydent. 

Naprawdę w takich gazetach opisują takie szczegóły?

Wysłałem list z zapytaniem do szpitala, w którym przebywał i pomimo absurdalnych problemów, które biurokratyczna machina piętrzyła przede mną, nie ustawałem w wysiłkach. Rządowe trybiki poruszały się nieśpiesznie, zaiste urzędnicy w tym kraju są prędcy jak „Maluch” na polskich drogach, ale ja jestem szanowanym dyrektorem placówki o nieposzlakowanej renomie.

Szczerze mówiąc ten opis nie pasuje do całości i kontekstu i jest mocno stereotypowy i wyeksploatowany. Trybiki nie mogą być "rządowe" bo w gestii administracji centralnej, rządowej takie rzeczy nie leżą. Nc tu nie zależało także od służb podległych rządowi (czyli radzie ministrów). osobiście sprowadziłbym to do jednego zdania lub w ogóle usunął ten opis.

Pan Zenon już po 60 roku życia.  

Czemu "już"? 60 też dobrze słownie zapisać.

Ostatni mój nabytek miał miejsce kilka dni temu.

Rozumiem, że to może być taka maniera pana psychiatry, ale wypowiada się o pacjentach jak o przedmiotach do swojej osobistej kolekcji. Traktuje ich przedmiotowo. Na razie nie czepiam się, bo być może z całości wynikać będzie, że to celowy zabieg i będzie to ważne dla fabuły.

Na starość nadzorował sieć budynków, a mianowicie wymieniał żarówki, czasem naprawiał, jak elektryczność siadła.

Nieco kulawe to zdanie. Wynika z niego, że czasem wymieniał żarówki a czasem je naprawiał

Długo odkładał na swoją wymarzoną wycieczkę do Anglii.

Słówko zbędne.

Zwiedził pokrótce starożytny Londyn, odwiedził domniemane miejsce pochówku króla Artura, widział Stonehenge.

Ja wiem, że Londyn to stare miasto, ale czy o jakiejś jego części można powiedzieć, że jest "starożytna"?

Maniakalna kontemplacja, wybałuszone oczy, bezgłośnie słowa.

Literówka.

Domyśliła się, że dzieje się z nim coś niedobrego.

Dwa razy blisko "się". Można by to przerobić, by lepiej brzmiało.

Odczekał chwile, znowu je założył i ponownie się spojrzał. 
(...)
To wyjmij lusterko i spojrzyj się, może wtedy coś zobaczysz

"Się spojrzał" - proszę o zmianę bo w oczy kole

Paranoidalne zachowanie jej męża skrajnie ją przeraziło.
(...)
 Nie bała się jakichś niewidzialnych rzeczy czy dźwięków lecz swego męża, który wyraźnie postradał zmysły.

Zbędność i literówka.

Można się pogodzić z typową chorobą atakującą ciało, lecz schorzenie umysłowe jest czymś szokującym, bo niezrozumiałym. Transformacja charakteru, gdy z dawnego człowieka nic nie zostało - ciało to samo, ale osoba już inna. Jakby coś zwyrodniałego porwało ciało osoby, którą kochaliśmy, a potem jest tylko odraza.

Bliskie powtórzenia i niezamierzony rym. Z odrazą tez bym polemizował.

Tematyka zaciekawia, wbrew licznym potknięciom technicznym czyta się dobrze. Ogólnie masz przyjemny styl pisania. Zobaczymy co z tego wyniknie dalej. c. d. n.

Pozdrawiam