Jaja leminga, czyli jeden dzień Williama Kociuby.

[szczepantrzeszcz]

Musiałem  sobie  wydrukować , żeby spokojnie  przeczytać . Jak na czytanie monitorowe nieco za długie

Ale ... wyśmienicie Nie żałuje   tuszu ani papieru

O'rany, czuję się jak półwydany autor i cieszę bardzo, że przypadło do gustu...swoją drogą to opko jest najkrótsze jakie udało mi się napisać.


Ufff! Poprawione. Mirando, większość z tego, co wypunktowałaś, naniosłem do tekstu. Poniżej wyszczególniłem kilka wątpliwości. Jak ktoś ma wiedzę w zakresie przecinkomechaniki tekstu, chętnie się czegoś dowiem.

Zwróć uwagę, że na przestrzeni ośmiu zdań, począwszy od „Pomimo luk w doświadczeniu życiowym…” do „Ów anatomiczny szczegół…”, słowo „problem” występuje siedem razy.

Masz rację, trochę tego dużo.

W dodatku powtórzenia w takim natężeniu występują jedynie w pierwszej części tekstu.

Zaskoczyłaś mnie, ale chyba masz rację, w pierwszej części jest ich więcej!

Zastanawiam się też, czy inwersje (boleć zacznie, zagrożenia ogólnego) są celowym zabiegiem?

To niestety mój nawyk. Po prostu lubię tak pisać, a że piszę dla przyjemności, nie za pieniądze, pozwalam sobie na inwersje... między innymi.

tracę ochotę, aby jeździć, ale jak się umówiłem, to trzeba przyjść, a on do mnie, że ośka z przodu krzywa i pyta się głupio, czy niczego nie czułem.

Wielka litera na początku zdania. Poza tym całe zdanie dość chropowato brzmi (dwa bezokoliczniki!) i jest za długie.

Aluzju poniał, wielokropek usunięty (ech, mistrz Umberto Eco napsocił tym swoim esejem). Zdanie miało brzmieć chropawo, bo Dżajant miał taki właśnie sposób mówienia.

, aby nie naciskały na podstawę kręgosłupa i aby głowa go więcej nie bolała

Niepotrzebne dopowiedzenie.

Taka już konstrukcja opka. Facet skoncentrowany na sobie do granic absurdu i choćby robił nie wiadomo co i tak zawsze wróci do tego samego. Dlatego każda część kończy się mniej wiecej tak samo.

Pomimo lekko zaokrąglonego brzucha i pomimo tego, że metr siedemdziesiąt osiągał dopiero wtedy, gdy w butach na grubej podeszwie umieszczał wkładki ortopedyczne, Kociuba-junior (w przeciwieństwie do ojca),[+] miał powodzenie u kobiet i, co nie zawsze idzie w parze, kochał nie tylko swoją miłość do kobiet, ale kochał również kobiety.

W tym miejscu mam watpliwości co do tego, że przecinek trzeba postawić. Generalnie stosuję wyczytaną gdzieś na SJP zasadę, że kiedy bez nawiasowego wtrącenia przecinka nie ma, to z nawiasami również nie ma.

Skoncentrowany na własnych problemach,[+] nie zauważył roślinki, która wbrew wszystkiemu wyrosła pomiędzy płytami parkingu i jakby zdając sobie sprawę z ulotności chwili, z tego jak niewiele jej czasu dano, zakwitła pięknym kwiatem, naruszając sterylną szarość betonowej dżungli.

Powiadano, że nawet nagła śmierć pacjenta w gabinecie,[-] nie zmieniłaby rozkładu jazdy.

W tych dwóch przypadkach do dodania przecinka skłoniłyby jedynie względy intonacyjne (mylę się?), a to oznacza, że przecinek można, ale nie trzeba.

...skojarzenia z Gogolem powiodły mnie jeszcze dalej - do "Jednego dnia w życiu Denisa Iwanowicza"

...ściślej rzecz ujmując Iwana Denisowicza : Nazywając rzecz po imieniu, zerżnąłem pomysł, zresztą nie po raz pierwszy, ale skoro pomysł bardzo dobry (przydaje tekstowi lekkiej melancholii), to czemu nie wykorzystać?

Dzięki jeszcze raz za korektę. Zadrżą internety, gdy będę nanosić poprawki w innych miejscach.