hańba

[blackpepper]

jak uciec od natrętnych pasji serca
co tlą się gdzieś pod skórą
obudzone śpiewem ptaka o świcie
na balkonach stupiętrowych wieżowców
które przebijają niebo
 
jak uciec pod zszarzałe prześcieradła
by pragnienia zastygły w kącie pokoju
odrapały biel ściany
i znikły w ciągu dnia
 
bez śladu
 
jak uciec kiedy
w szafach wiszą letnie sukienki
z dekoltami obszytymi namiętnością
piętnującą gorzkie noce
i świty przelotnych wzruszeń
trochę szczęśliwszych
mniej rozedrganych
 
na samotnych balkonach słońce czasem zachodzi
a pragnienia cicho pozostają
 
nietknięte

[Lexis]

Przyjemne, plastyczne metafory to duży plus tego wiersza. Sam w sobie jest jednak trochę pusty. Ma się wrażenie, że można by go łatwo okroić i zapisać za pomocą jednego, krótkiego pytania.
Ale to już tylko moje bardzo subiektywne odczucia.

+ Miałam o tym nie pisać, ale muszę... Pierwsza strofa jest trochę na siłę wydłużona. Kiedy czytam, niemal słyszę głos osoby starającej się dotrzeć do jej końca tylko po to, by nabrać powietrza

Pozdrawiam!

[Gunnar]

Przeczytałem, lekkie romasidełko
Pewną plastyczność opisu również odczułem, zwłaszcza w trzeciej strofie.

Pozdrawiam

[maciekbuk]

Świetny wiersz, gratuluję, Tylko jedno

jak uciec pod zszarzałe prześcieradła 

wywołało u mnie dysonans, bo jak uciekać, to pod zszarzałe prześcieradła nie bardzo, pod pachnące chętnie

Pozdrawiam i życzę powodzenia. Wiersz naprawdę ujmujący.

[blackpepper]

Maciekbuk, ty wciaż jesteś na VA? Kopę lat.

[maciekbuk]

Maciekbuk, ty wciaż jesteś na VA? Kopę lat.

A wpadłem sobie zobaczyć, co się święci.

[Miranda Calle]

Bardzo lekki, kobiecy erotyk. Nie ma tutaj odkrywczych metafor, ale jest klimat i emocje.