Twórca, tynkarz, akrobata

[Gunnar]

Młodzi widzą wiele dróg, wiele możliwości. Ci starsi już są na pewnej drodze i wiedza jak niewiele zostało z tych "nieograniczonych możliwości".

Zatem korzystaj z życia, póki masz czas, zamiast martwić się na zapas.

Ja już jestem w kategorii 30+ więc czas "szaleństw młodości" już za mną. Mieszkałem w kilku miejscach, w kilku pracowałem od redakcji po fabrykę. Nie żałuję tego czasu i zdobytego doświadczenia, choć oczywiste, że z perspektywy niektóre rzeczy człowiek zrobiłby inaczej.

W momencie, kiedy nie ma się rodziny na utrzymaniu, dużo chyba zależy od tego, jak ważne dla człowieka są pieniądze. Ja potrzebuję niewiele - tyle, co na jakieśtam jedzenie i okazjonalne piwo (gadżetów, markowych ciuchów itd - nein. W sumie to ja nawet telefonu nie doładowuję, hehe). Ostatnio przymierzam się, żeby zmienić pracę w systemie poniedziałek-piątek na pracę weekendową. Doszedłem do wniosku, że to i tak zaspokoiłoby moje nikłe potrzeby. I od razu zrobi się więcej wolnego czasu na życie, hobby, pasje i takie tam.

Zadowalanie się tym co się ma i ustawienie swoich potrzeb na relatywnie niskim poziomie to bardzo cenne cechy. Jeśli dorzuci się do tego minimalizm to zabezpiecza przed wpadnięciem w spiralę materializmu i pracoholizmu.
A jak się znajdzie partnera życiowego o podobnym podejściu, to nawet nie ma przeskoku na "teraz muszę harować aby zarobić na waciki dla żony"

wciąż jestem młody, więc chcę żyć, a nie wciąż harować.

Tak.
Ogólnie ludziom się wmawia: za młodu haruj jak masz siły to ci zapewni dostatek na starość. A ja się pytam "Po jaką cholerę?"
Ludzie tracą najlepsze lata życia, gdy są zdrowi i silni za uganianiem się za kasa i dobrami materialnymi by potem niby "cieszyć się nimi na stare lata". A na stare lata zdrowie zrujnowane (no bo się harowało za młodu) i nie w głowie cieszenie się kasą jak zdrowia nie ma.
Wychodzi na to że za młodu zarabiają kasę by na starość wydawać ją na reperowanie zdrowia, które stracili wypruwając sobie żyły za młodu by zapewnić sobie spokojną starość. Ot, takie błędne koło.