Wykroplenie (poezja sierpień 2016)

[Alchemik]

Z pamięci zaczerpnięte w przedsennym chaosie,
gdy od deszczu na zewnątrz świat calutki moknie.
Mały nosek do szyby przyklejony w oknie,
o słoneczny promyczek w swoich baśniach prosi.

Z błękitu ulepiony, jak kropla się toczy,
nieskończony świat pragnień dziecięcego śnienia.
Zwykła deszczu kropelka w wizję się przemienia.
Na kolejną granicę otwarły się oczy.

Szklany dzwonek wybrzmiewa w świat tęczowym requiem,
kiedy kropla wysycha, by uwolnić wolnych.
Powołuje do życia świat imperiów szkolnych.

Nieskończoność wchłaniają inne krople wielkie.
Promyk tęczę rozmazał, słonecznym pędzelkiem,
po powierzchni tornistra - pełnej cudów torby.

J.E.S.

[mirek13]

Rzeknę jak Ty do mnie.
Może nawet będziesz kiedyś poetą!
Zawsze twierdziłem, że umiejętności pisania wierszy i poziom wyobraźni oraz opanowania słowa, najlepiej sprawdzają się przy takich formach klasycznych. To jak z malarstwem - można być dadaistą, kubistą czy modernistą, ale prawdziwy talent potwierdza się w umiejętności namalowania konia czy owcy.
Doskonały sonet, Jerzy. Zawsze Ci mówiłem, że nie lubię Twoich fantasmogorycznych i wizjowatych pływów poetyckich.
Tu jest Twój talent.
Obydwaj dobrze wiemy, że niemodne to, młodzież woli przywalić jakieś sudoku, przegrzane pseudointelektualne konstrukty, często maskujące po prostu nieumiejętność pisania.
Tu jest po prostu czysta i doskonała poezja.

[BEL6]

Mały nosek do szyby przyklejony w oknie,

AAAWWW :HEART:

Może nawet będziesz kiedyś poetą!

Popieram.

5/5, Alechemiku, po prostu mnie masz.

[Alchemik]

Mirku, ja się zgadzam z tobą pod tym względem, że prawdziwy poeta powinien umieć obracać się w klasycznej formie. Dlatego wziąłem sobie na ambit, żeby próbować różnych form zamkniętych, rymować na przeróżne sposoby klasyczne i mniej klasyczne.
Kiedy słyszę, że ktoś mówi, że on tylko w białych i wolnych, bo nie zna się na rymowaniu, trochę się obruszam. Ale tylko trochę, bo znam kilku bardzo dobrych poetów, piszących tylko białe teksty współczesne.
A ja nie tyle idę za modą, co uważam, że współczesność wymaga ode mnie, abym i w niej potrafił się poruszać. Stąd moje tak bardzo różne formy. Bo ja się nie zasklepiam w jednym.
Jak wiesz, umysł mam otwarty. Również na poezję.
Czasami próbuję więc pewnego szaleństwa, fantasmagorii, jak je nazywasz.
To nie jest złe, według mnie. O ile nie zasklepię się w tym. A obiecuję, że się nie zasklepię.
A poza tym wiesz, u mnie gonitwa myśli, filozofia pomieszana z magią i nauką.
Tak mam pod kopułą.
Czasami trudno mi przejść do rzeczy prostych, banalnych z pozoru, ale pięknych.

Bel, serdeczne dzięki za docenienie mojego utworu.

Z pozdrowieniami
Jurek

[Gunnar]

Utwór bezapelacyjnie uroczy
Po pierwszej strofie przemknęło mi przez myśl, ze to pies obserwuje świat przez balkonowe okno.
Druga wyprowadziła mnie z błędu
Finezji pozazdrościć.
To jeden z najlepszych wierszy jakie tu czytałem.

O ile nie był już kiedyś "wierszem miesiąca" to z pewnością być powinien.
Ocena 5/5 w pełni zasłużona.