nie jestem myślą raczej pustką w was

[Alchemik]

moja twarz skryta za końskim łbem
a może wcale nie mam twarzy
kosmicznym wierzchowcem w cwał
spod kopyt krzeszę iskry supernowych

nadciągam

na wyciągnięcie promienia
w oparach formaldehydu
jedyny jeździec apokalipsy
w mikrofalowych mgłach

ułuda
a może nadzieja

tak kiedyś przed eonem
na jukatanie złożyłem jajo
aby przemienić smoki w ptaki
dać szansę szczurom

nemezis fatum ewolucja los
światło pożoga życie i strach
czas

nie jestem bogiem tylko pustką w was
nie jestem myślą
na powiekach kładę się cieniem
sumienia budzę
śmieszne na co komu sumienie

jednako pomagam ciągnąć wzwyż
katedry kominy krematoriów minarety

wierzycie w miłość
tę która zakwita każdej wiosny
i którą zabijacie jesienią

pędzę
spod kopyt pryskają kosmiczne kamienie
wypatrujcie w obserwatoriach
szczury w drogich garniturach
one spadną kiedyś na ulice miast

nie jestem myślą
wam pozostawiam myślenie

[Kotkovsky]

...a ja może nie będę powtarzał się co do uwag o formie, które dotyczyły poprzedniego z twoich wierszy.
Tak, poza tym, no właśnie odwieczne pytanie: czy Bóg jest, czy też go nie ma? Można co najmniej te dwie myśli wysnuć z tutejszej lektury.

nie jestem bogiem tylko pustką w was(...)
nie jestem myślą
wam pozostawiam myślenie

"... - wy sami w tej kwestii ruszcie makówą".

[Alchemik]

Kotovsky, a tak w ogóle, o co ci chodzi z tą formą?

Fakt, nieco porwana galopująca, jak jeżdziec apokalipsy.
Ale przecież, forma ma odpowiadać treści i zawartych w niej przemyśleniom.
Pytanie o boga jest tylko jednym z pytań w tym wierszu.

Inspiracją była niesamowita mgławica Koński łeb w Orionie.

Pozdrawiam

[szczepantrzeszcz]

śmieszne na co komu sumienie

podobno nie jest to trendy, jednak napisałbym:

śmieszne
na co komu sumienie

...spora różnica. I jeszcze tutaj:

światło pożoga życie i strach
czas

...a nie lepiej:

światło pożoga życie i strach

czas

Jak dla mnie takoż spora różnica i jeszcze następny wers:

nie jestem bogiem tylko pustką w was

Robi się przypadkowy rym. "Waszą pustką" zabrzmi bardziej uniwersalnie i chyba nieco lepiej.

katedry kominy krematoriów minarety

Kiedy przeczytałem: "katedry minarety kominy krematoriów" powiało grozą istnienia. W oryginalnej kolejności... ja rozumiem, odniesienie do poprzedniej strofy... peel jest bezosobowy, a oceny moralne ludzkości lecą mu luźnym kalafiorem, jednak ukłon w stronę odbiorcy by się przydał.

wierzycie w miłość
tę która zakwita każdej wiosny
i którą zabijacie jesienią

...no, jednak nie do końca luźnym kalafiorem mu lecą, ale podtrzymuję to, co powyżej... lepiej dopasowane do mojego umiarkowanie groźnego świata

szczury w drogich garniturach

fajne nawiązanie do szczurów, którym kiedyś dałeś szansę.


Dużo uwag, ale to bardzo dobra forma dla świetnego wiersza. Nie mogłem się powstrzymać, i przeczytałem po swojemu

[Kotkovsky]

a tak w ogóle, o co ci chodzi z tą formą?

Fakt, nieco porwana galopująca, jak jeżdziec apokalipsy.
Ale przecież, forma ma odpowiadać treści i zawartych w niej przemyśleniom.
Pytanie o boga jest tylko jednym z pytań w tym wierszu.

Inspiracją była niesamowita mgławica Koński łeb w Orionie.

Chodzi tylko o to by dostrzedz to, co jest mocne w danym utworze. I to, co wymaga korekty. Oraz by podzielić się tym z autorem. O nic innego. W końcu forum to jakby rodzaj wzajemnej samopomocy - w tym wypadku bynajmniej nie chłopskiej a literackiej.
Inna rzecz jeśli uważasz że oceniłem twoje utwory w jakimś stopniu nietrafnie, mylnie, albo przypadkiem zbyt subiektywnie. Cóż, zostawiam sobie prawo do niezamierzonych wpadek.
Ty masz swoje zdanie na temat tego, jak "ubrać" treść a ja swoje - stąd ta myśl dotycząca formy.
Odnośnie poruszonego w wierszu wątku i inspiracji do niego - domyśliłem się.
Pozdrawiam również

[Alchemik]

Kotovski, broń mnie Panie Boże, zebym miał się uchylać od krytyki.
Wręcz przeciwnie. Często korzystam z rad.
Niekiedy jednak pozostaję przy swoim.
Co pewnie wynika z jakichś tam wewnętrznych przekonań i intencji.
Wciąż uczę się pisać. A wiec krytyka jest wskazana.
Fakt, że wybieram, przebieram w niej. Ale wcale nie grymaszę.
Pozdrawiam
Jurek

[Kotkovsky]

I tak trzymać. Pozdrawiam

[Gunnar]

wierzycie w miłość
tę która zakwita każdej wiosny
i którą zabijacie jesienią

(niemal) Wszyscy w nią wierzą, a jednak jest jej tak mało.
A może w ogóle nie rozumiemy czym ona jest naprawdę?