Powrót przyjaciela

[Hanzo]

Pierwsze wrażenie - atakujesz czytelnika dwoma ścianami tekstu w najnowszym fragmencie (pierwszy zaczyna się słowami: "W milczeniu podniósł się ze stołka.", a drugi: "- Nie było was jeszcze na świecie, a nasze królestwo...). Ja osobiście rozbiłbym to na więcej akapitów, wiem, że drugi z obszernych akapitów to monolog, ale nie ma żadnego zakazu, by nie postępować tak z monologami. Tak to widzę.

Plusk kropli deszczu uderzających o ziemie.

Kropel - bo "kropli" to tak jakby jednej.
W "ziemię" zjadło ogonek.

- Zbieraj sięprzecinek wyskoczymy do karczmy na piwo. Już drugi dzień siedzisz sam w chacie i nie dajesz znaku życia, martwię się o Ciebie.

Zabrakło przecinka plus opowiadanie to nie list, dlatego z małej 'ciebie'.

Przy ścianach stały długie ławy, ozdobione papierowymi serwetami, a na każdej z nich stała nowa, woskowa świeca

Powtórzenie.

Jednak dzisiaj nie przyszedł w tym celu, grzecznie odmówił i rozglądnął się.

Rozejrzał się.

- Przyjacielu, powiedz mi co Cię tak smuci?

Znowu jak w liście. Dalej też ten błąd, ale nie będę wypunktowywał.

Dopiliśmy swoje piwo i udaliśmy się na nowe miejsce.

Przeszedłeś z narracji trzecioosobowej na pierwszoosobową. Ten błąd jest poważny , musisz uważać na tego typu rzeczy.

Trenowaliśmy sztukę władania bronią pod okiem najlepszych mistrzów oręża. Tenarus szybko mnie wyprzedził we władaniu bronią białą

Powtórzenie. Ja jak piszę opowiadanie przeglądam je później raz jeszcze tylko pod względem powtórzeń - bo to się zdarza wszystkim, nawet zawodowcom. Jak słowo uczepi się głowy to machinalnie je powtarzamy. Dlatego trzeba na to zważać.

Nie wierzyłem własnym oczom, była to Lizawieta - przez te 10 lat z dziewczynki zmieniła się w piękną kobietę

Słownie.

Wspólnie oświadczyli miprzecinek że chcą się pobierać i życzą sobie bym został przywódcą Gwardii Królewskiej.

Zjadło ci przecinek plus "pobierać" dziwnie brzmi - jakoś mi się kojarzy z zasiłkiem dla bezrobotnych. Pobrać.

Zebraliśmy rannych i gdy mieliśmy już wracać do obozu, z lasu wyłoniła się armia wroga, która dopiero teraz przybyła z innego frontu jako wsparcie.

Doprecyzował bym (napiszę na koniec postu więcej na ten temat).

Nawet mając już wbity topór w plecy zabił jeszcze z dziesięciu.

Mocne. Za mocne - tak mi się wydaje. Może odrąbane palce albo strzałę w ręce, ale z siekierą w plecach to wątpliwa sprawa. Chyba, że nie zdradziłeś jeszcze wszystkiego o tym bohaterze.

Dopiero teraz zobaczył, że jego historii nie słuchali już tylko Gwardziści. Cały lokal, łącznie z karczmarzem i jego synkami przysłuchiwali się uważnie tej historii.

Powtórzenie.

Po czym stanął w progu, machnął na pożegnanie wszystkim wpatrzonym w niego gapią

Gapiom.


Podczas wyliczanki obiecałem, że napiszę jeszcze o jednej sprawie. Słuchaj (możesz się nie zgodzić, dyskutować). Moim zdaniem potraktowałeś opowiastkę Gareva trochę zbyt ogólnie - piszesz o jakichś wrogach, jakichś przeciwnikach, jakimś froncie - ta historyjka traci przez to na wartości. Jedynym, co nazwałeś chyba dosłownie była I Wielka Wojna. Czytelnik musi wiedzieć, że Ty jako autor siedzisz w wykreowanym przez siebie świecie i wiesz na jego temat absolutnie wszystko, a ja nie odczułem tego w historii Gareva. Wymyślanie jest fajniejsze od samego faktu pisania - zgadzasz się? Dlatego na Twoim miejscu (jeśli zamierzasz pisać w tym uniwersum więcej) założyłbym oddzielny zeszyt/folder/dokument i zapisywałbym w nim wszystko, co się tyczy tego świata. Nawet niekoniecznie w formie poprawnej gramatycznie czy stylistycznie - chodzi o sam fakt, że masz dużo wymyślonych zdarzeń ze swojego uniwersum i później podczas pisania opowiadania wiesz co to za przeciwnicy, co to za front itd. Jak się wzorować to na wielkich ludziach - pomyśl o Tolkienie - jego siłą było to, że o Śródziemiu wiedział totalnie wszystko. Wymyślił dużo. A przecież fajnie jest fantazjować.

I to by była główna rada/zarzut. Stylistycznie wydaje mi się, że jest progres w Twoim pisaniu, a o to przecież chodzi, także pracuj dalej.

Mam nadzieję, że jakoś Ci pomogłem i pozdrawiam.