Meandry Półrzeczywistości Tamten, rozmowa trzecia: Aktorstwo i automartyrologia

[smtk69]

Myślę Aglorion, że sam sobie robisz krzywdę nie chcąc zaakceptować możliwych odczytów Twojego tekstu. Mówię możliwych w sensie możliwości odczytań w ramach tego, co napisałeś. Czytam i staram się śledzić autorskie intencje. Jeśli autor używa nagle stylu zapożyczonego z wyżej wzmiankowanej epoki (której nazwy nie wymienię bojąc się sprowokować kolejny kryzys nerwowy) to jest to dla mnie, czytelnika jakiś sygnał, jakiś trop, za którym trzeba podążyć. Jeśli potem okazuje się, że autor nawet nie ma świadomości, że czegoś takiego użył, no cóż - wypada popracować nad komunikacją nadawca-odbiorca. Nie mówię tego złośliwie, po prostu wydaje mi się, że jesteś na etapie przekazywania jakiejś tezy bez dbania o jej obudowę formalną, która pozwala na sensowną komunikację. W efekcie czytelnik porusza się zupełnie innym torem niż sobie zamierzyłeś. Wpadłeś w pułapkę niewłaściwego stosowania konwencji (to teza niezbyt pewne - bo pozbawiona wystarczającej ilości elementów), albo ten fragment niwłaściwie je naświetla.
Przepraszam jeśli Cię to uraża, ale zdania nie zmieniłem.

I jeszcze raz powtarzam, moje wnioski oparte są o powyższy fragment, nie o całość Twojego dzieła, którą, być może odczytać można inaczej.