kurczak i seks

[erazmus]

O w pytkę, zostałem, proszę ja was, wykładnikiem stylu. Prawie jak Kasia Tusk

Miejscami mi to przypomina trochę niedopracowany sposób pisania Erazmusa (no offence, Misiek, ale i tak masz za duży chill, żeby się o takie rzeczy fochać :-))

Akurat to porównanie mnie cieszy. Myślę, że dziwnie to niepokojące i chyba powinienem zacząć się martwić. Ale się cieszę, dziękuję, i vice versa. Od razu polubiłem Viosenną, czuję, że możemy znaleźć wspólny język czy co tam jeszcze... Pieski fajne są Tylko, kutwa, co to ten cały czil? Się pytam serio, bo jeśli to coś wenerycznego, Viosenną mi wystraszy i co wtedy, hę? ???

Sam tekst jest lekko grafomański, owszem. Nie miał zbyt wiele wspólnego z językiem polskim (bo jest już zdecydowanie lepiej, niż w pierwotnej wersji, którą miałem okazję przeczytać), owszem. Jednak autorka pokazała i udowodniła mi, że w kilku na krzyż zdaniach naprawdę można popełnić wszystkie błędy świata, a i tak napisać opko, które mnie ruszy. Nie mówię, że mi się podobało, bo tak nie jest, nie mówię, że jest dobry, bo to też nieprawda, ale. Właśnie a l e – to opowiadanie[sic!] żyje! Coś, co nie udaje się 90% parających się pisarstwem czy podobnymi bzdurami. Tekst jest z serii strumieni (a te błędy właśnie paradoksalnie odrobinę go uwiarygodniały. Choć fajnie, że trochę już nad tekstem popracowałaś!) i dziwnie dobrze oddaje właśnie myśli narratorki. Widzę, czuję, myślę trochę jak ona i też nie miałem większych problemów z wyłapaniem aluzji tudzież puenty. Fajny jest też lekko odrealniony, absurdalny klimat, taki trochę w moich klimatach

Aczkolwiek pewien niesmak wciąż pozostaje. I dlatego mam apel – Viosenna ogarniaj pupcię, poprawiaj błędy, pisz dalej, a zaprawdę powiadam, mogą być z Ciebie ludzie.

Dziewicami się nie przejmuj, niektórzy tu jeszcze nie doszli do tego etapu xDD

Seeerio!? A ja głupi już myślałem, że to mit i legenda… Która to!? Gdzie? Taaajger, podziel się, ja też chcę! (I napaste nie nadepnij! )