[Fanfiction] Jakub Wędrowycz - Polowanie na Czarownicę Pavlę.

[Khaern]

Jakub Wędrowycz szedł przez las ze strzelbą, odbezpieczoną i naładowaną. Miał dzisiaj humor w jak najlepszym stanie, chciało by się powiedzieć, dobry. Ale ten oto osiemdziesięcioletni chłop z Wojsławic nigdy nie miał „dobrego” humoru, a szczególnie już wtedy, kiedy szedł ze swoim przyjacielem na polowanie.
Semen kroczył dzielnie u jego boku. Też miał prowizoryczny rewolwer w prawej ręce. Spytacie, czytelnicy, dlaczego oni tak szli przez zwykły las uzbrojeni?
Jakub był bowiem egzorcystą – amatorem. Jego przyjaciel w sprawach magicznych nieraz mu pomagał, ale najczęściej bał się wyjrzeć z domu w te noce, kiedy druh odprawiał swe rytuały. Teraz jednak Wędrowczy niemal zmusił go, żeby poszedł z nim: była to wyprawa na Wiedźmę Pavlę, rodowitą Czeszkę.
Była ona kiedyś w konszachtach z Iwanem Iwanowem Iwanowiczem, czyli sługą Tego, Który Szuka Miodu. Wspomniany Rosjanin nie żył już przeszło rok, ale ta oto niedobitka została po nim i jego niecnych praktykach.
- No, chyba już na miejscu jesteśmy – powiedział Jakub.- W czterdziestym pierwszym tu było zupełnie inaczej, nie Semen?
- Ta… ale gdzie ta wiedźma?
- Ona gdzieś się pod ziemią schowała, jak ma coś oleju w głowie… no chyba, że takiego od Garbusa…
- Jak ona mogła to zrobić?
- Pewno swoje sposoby ma – uśmiechnął się egzorcysta.
- Ja to wasz nigdy nie pojmę, mości czarodzieju – ironicznym tonem powiedział Semen.
- O, kogo my tu mamy! – kobiecy głos dobiegał ze wszystkich stron. – Jakub! Ostatnio widziałam cię w sześćdziesiątym czwartym!
- Pavla… a myślałem już, że tu cię nie ma. Słuchaj, kto zniszczył naszym chaty i zabrał brutalnie krowom mleko?
- No, ja… Tak, żeby trochę cię podburzyć, nie? Wiesz, o czym mówię.
- Semen, cofnij się. Odbezpiecz rewolwer – polecił Jakub. – Zaraz będziemy mieli tu dużo krwi wiedźmy. – Usłyszeli chichot, który pewnie nawet w Chełmie niósł się echem z tamtego miejsca. Za Wędrowyczem zmaterializowała się postać. Miała zwykłe wiejskie ubranie, widły i jakieś siedemdziesiąt lat na karku. Ten wiedząc, co się święci, wypalił, nawet się przy tym nie odwracając, za siebie. Jednak wiedźma się rozpłynęła. Iluzja. Jakub zaczął mruczeć pod nosem słowa:
- Ur araw doka juchade nols! – las stanął w płomieniach, jednak nie było czuć ciepła. Kolejna iluzja, tym razem ze strony egzorcysty. Jakub rzucał właśnie zaklęcie automatycznego przeładowania, kiedy coś szybkiego przemknęło obok niego. Wyjął wcześniej niedostrzeżony nóż i ugodził nim kształt ze śmiertelną precyzją. Krew się polała, ale zaraz ciało rozwiało się w drobny mak.
- Dobra w tych iluzjach jesteś – powiedział Wędrowycz.
- A ty nienajgorszy w ich niszczeniu – zaśmiała się wiedźma.
- Mam na to sposoba… Narum hisa fona liw! – cały las zalało niebieskie światło. „Zaklęcie przeciwko iluzjom” – zgadł Semen.
- Tam jest! Strzelaj! – Jakub wskazał palcem na przemieszczającą się sylwetkę. Semen wycelował i nacisnął spust. Usłyszeli krzyk, i tym razem to raczej iluzja nie była.
- Masz ten słoik, co prosiłem, żebyś przyniósł?
- Mam.
- Daj go tu.
Semen posłusznie dał egzorcyście słoik. Tamten wyciągnął nóż, odciął czarownicy ucho i podłożył słoik. Kiedy krew zalała ćwiartkę, zakręcił wieko i powiedział z tryumfem:
- To do moich badań. Krew czarownicy bardzo trudno kupić…
Usłyszeli syrenę policyjną.
- Birski! Zmywamy się, Semen. Szkoda ino, że nie podłapaliśmy koleżanek tej tutaj.



Nota od autora

Usiłuję naśladować zabawny styl A.Pilipiuka(na którego mam ostatnio nie małą jazdę ;D) więc planuję napisać całą serię takich fanficków. Takie małe wprawki. Nie jestem też pewien, czy powinienem to tutaj umieścić. Może lepszy byłby dzieł "Miniatury"?

Tematyka fanfikowa, więc według mnie jest to dobry dział to pokazania takich tekstów /// Danek