08-02-2010, 15:23
"spodział" -> spodziewał
"ledwie ujrzał strzygę" -> ledwo ujrzawszy strzygę - tak chyba brzmi lepiej
"barwił wierzchołki drzew srebrem" -> szyk "barwił srebrem wierzchołki drzew"
Rozmowa wiedźmina z czarodziejem... Bardzo dobra. Świetnie opisana i przedstawiona. Duży plus za to.
"rozdział się" -> znów jakieś nietuzinkowe słowo
skąd Ty je bierzesz? 
"wierzy" -> wieży, to co napisałeś tyczy się wiary, a nie kamiennej budowli
"ma półpiętrze" -> na półpiętrze
"do nitki" -> do suchej nitki, bo do samej nitki to tak dziwnie brzmi
"Ponad ciemnym jeszcze lasem, niczym klejnot na niebie, lśniła jasna Wenus. Nad ziemią unosiły się jeszcze strzępy"
Gorzki... końcówka jest... nieziemska. Niesamowicie klimatyczna, pełna uczuć. Aż się chciało płakać po jego odejściu. Naprawdę... <pociąga nosem>.
Obie te części, które dano mi było czytać różnią się między sobą stylem pisania. Na początku jest taka kpina z rzeczywistości, wszechobecny dowcip i ironia. Później wszystko się zmienia i mamy do czynienia z regularnym opowiadaniem w świecie przypominającym Wiedźmina z elementami Harrego... Zastanawiam się tylko nad tym wzorcem. Jak mniemam jest to pewien rodzaj siły, boga, istoty ponadnaturalnej. Coś jak Moc ze StarWarsów. Nie rozumiem tylko dlaczego piszesz tą nazwę z małej litery, skoro to pewien rodzaj nazwy własnej.
W opowiadaniu jest niesamowity klimat, wykorzystujesz niecodzienne motywy, choć świat znam z książkowej wersji Sapkowskiego, to jednak nigdy nie byłem w stanie powiedzieć, co wydarzy się następnie. Nie dałeś mi po prostu czasu na zastanowienie. Opowiadanie wciąga ii nie chce puścić, autobus mam za kilkanaście minut, a mimo to ciągle czytałem i nie przestałem do samego końca. Ale po co ja Ci to mówię, tyle miłych rzeczy? Sam przecież doskonale wiesz, że Twoja proza jest znakomita. Stary... chylę czoła, gdyż tylko tyle mogę uczynić.
A do innych Twoich dzieł z pewnością zajrzę. Z pewnością.
Danek
"ledwie ujrzał strzygę" -> ledwo ujrzawszy strzygę - tak chyba brzmi lepiej
"barwił wierzchołki drzew srebrem" -> szyk "barwił srebrem wierzchołki drzew"
Rozmowa wiedźmina z czarodziejem... Bardzo dobra. Świetnie opisana i przedstawiona. Duży plus za to.
"rozdział się" -> znów jakieś nietuzinkowe słowo
skąd Ty je bierzesz? "wierzy" -> wieży, to co napisałeś tyczy się wiary, a nie kamiennej budowli
"ma półpiętrze" -> na półpiętrze
"do nitki" -> do suchej nitki, bo do samej nitki to tak dziwnie brzmi
"Ponad ciemnym jeszcze lasem, niczym klejnot na niebie, lśniła jasna Wenus. Nad ziemią unosiły się jeszcze strzępy"
Gorzki... końcówka jest... nieziemska. Niesamowicie klimatyczna, pełna uczuć. Aż się chciało płakać po jego odejściu. Naprawdę... <pociąga nosem>.
Obie te części, które dano mi było czytać różnią się między sobą stylem pisania. Na początku jest taka kpina z rzeczywistości, wszechobecny dowcip i ironia. Później wszystko się zmienia i mamy do czynienia z regularnym opowiadaniem w świecie przypominającym Wiedźmina z elementami Harrego... Zastanawiam się tylko nad tym wzorcem. Jak mniemam jest to pewien rodzaj siły, boga, istoty ponadnaturalnej. Coś jak Moc ze StarWarsów. Nie rozumiem tylko dlaczego piszesz tą nazwę z małej litery, skoro to pewien rodzaj nazwy własnej.
W opowiadaniu jest niesamowity klimat, wykorzystujesz niecodzienne motywy, choć świat znam z książkowej wersji Sapkowskiego, to jednak nigdy nie byłem w stanie powiedzieć, co wydarzy się następnie. Nie dałeś mi po prostu czasu na zastanowienie. Opowiadanie wciąga ii nie chce puścić, autobus mam za kilkanaście minut, a mimo to ciągle czytałem i nie przestałem do samego końca. Ale po co ja Ci to mówię, tyle miłych rzeczy? Sam przecież doskonale wiesz, że Twoja proza jest znakomita. Stary... chylę czoła, gdyż tylko tyle mogę uczynić.
A do innych Twoich dzieł z pewnością zajrzę. Z pewnością.
Danek