Przewłaszczenie AD 2018

[Miranda Calle]

Roz-poczęcie bez za-kąszenia: wierzę w każde twoje słowo, choćby było łgarstwem, bluzgiem i bałamuctwem. Nakarm mnie patosem, wytarzajmy się w śniegu pustych fraz. Z dwóch słów napiszę ci nowy wiersz, balladę, bedekera, Mahabharatę. A ty mnie l-śnij. Raduj! Rób mi bla-bla-bla! Make me blow! Make me glow! Zwulkanizuj mnie-moją-ja. Cieszmy się dopokąd da się! Na rympał! Zanim powąchamy kwiatki od spodu, sczeźniemy, odwalimy kitę - mnie błyszcz! Apoftegmatuj! 

Radość radosnąca. Z tej wymyślonej chwili. Rad-ość. Nigdy dość!  Wić się w dzikiej sarabandzie i nad gruntem unosić. Krzyczeć, śpiewać, zwischenruf-ować, walczyć, zęby szczerzyć. Sz-czekać. Wywracać świat na lewą stronę. Ponad poziomy wyrzucać się, miotać regułom wbrew. Zapijać szczęśliwą czkawkę alkoholem. Na podwójnych wrotkach pędzić przez rozgrzane piece. Jukstapozycja!

Radości przyjemna. Nie ustawaj! Codzienność nabiera jaskrawych kolorów, kontrastów-impastów. W poprzek, wspak i horyzontalnie toczy się. Wymiana spojrzeń, widziadeł, dotykań. Pięty będziemy chwalić. Chwali-pięty! I wyć, płakać razem. Brukować kartoflami ulice, malować sufity, rozwiązywać zagadki kręgów w zbożu i nieśmiertelności Lenina. Wołoszański nasz kamrat i swat.

Sprzeciwiać się zastanym schematom, o sztuce debatę toczyć, suicydologizować w masońskim duecie. Jak jeden wielki rozum nadmuchamy się. W euforii westchnień, mową samych oddechów będziemy się pożywiać. Goryczeć, konkludować, informacyjnym szumem się spamować. Wy-my-jemy się we krwi. Istna kaszanka przyimków orgia - gastronomicznie globalny rarytas. Z grobów powstaną chwile-momenty. Odrodzi się sok mrugnień i poruszeń. Ekstaza, euforia, ekfraza martwej natury.  Będziemy ją pić do dna, do spuchnięcia, eksplozji. Aż do zwrotu, wyjazdu, powrotu. Aż do pierwszej porannej mgły.

Bo chociaż się sobie wymyśliliśmy, chcemy się razem zestarzeć, nie doroślejąc. Czy aby podzielasz entuzjazm mój chociaż połowicznie? Bo kiedy mnie porankiem, marzeniem natychasz aż po zakrętkę, to mi się wtedy naprawdę wydaje, że prawdziwie moglibyśmy być.