Błahostki

[Miranda Calle]

No nie wiem. Znając Ciebie juz troszkę.

Ależ Franku, to przecież metaforyczny obraz. Bardzo w Sztelakowym stylu. Budowanie. Od nowa. Mimo obcego posmaku w przełyku. I ta wszechogarniająca potrzeba pojednania, połączenia... Tacy obcy, a jednak tacy sami.
Niech już go te pytania nie dręczą.
Niech zgaśnie światło...