Szatanizm [analiza]

[Gunnar]

Gdyby Dzieje powstały później zapewne opisywałyby kolejne wydarzenia z życia Pawła (choćby drugie uwięzienie w 64). A gdyby to było zaraz po roku 70, to można się spodziewać wzmianki o burzeniu Jerozolimy. Ewangelia powstała wcześniej więc szacunki typu 80-85 raczej między bajki można włożyć.

Argument o braku wzmianki o zburzeniu Jerozolimy jest dość powszechny, zwłaszcza wśród katolickich i protestanckich biblistów, ale zwolennicy teorii lat 80-85, twierdzą, że w Ewangelii Łukasza są aluzje do tego wydarzenia, najbardziej wyraźne we fragmencie Łk 19, 41-44, ale nie tylko, bo jest jeszcze Łk 21, 20-24 przykładowo.

Widzisz, tu jest pies pogrzebany. takie datowanie nie opiera się na żadnych racjonalnych przesłankach, tylko na zanegowaniu, że Jezus przewidział zburzenie Jerozolimy i kazał swoim uczniom opuścić miasto i uciekać w góry. A, że chrześcijanie uciekli po odstąpieniu wojsk rzymskich w 66 roku to historyczny fakt. A okienko transferowe trwało tylko kilka tygodni (jak zna się przebieg całej rebelii i warunki panujące w Jerozolimie między zwalczającymi się frakcjami). Inaczej musieliby przyznać, że Jezus miał rację. I to jedyny powód przesunięcia datowania - ideologia niestety.

Ale tego nie wiemy czy "spisywali to naoczni świadkowie". 10 czy 20 lat to szmat czasu, wtedy ludzie nader często gwałtownie żegnali się z życiem i rzadko dożywali sędziwego wieku, zwłaszcza, gdy było się prześladowanym wyznawcą "pewnej żydowskiej sekty". Osobiście wątpię, by którykolwiek z ewangelistów był naocznym świadkiem wydarzeń, które opisywał. 

Mógłbyś takie argumenty wytoczyć przeciw wszystkim starożytnym źródłom. Gall Anonim pisał o pierwszych piastach 150 lat po fakcie, a jakoś nie podważa się jego podania. Herodot pisał o wydarzeniach także mu współczesnych, ale skąd pewność, że opisywał zgodnie z prawdą, albo że sam w ogóle istniał?  Ewangelie są podważane tylko dlatego, że są ewangeliami.

 Z pewnością nikt nie był świadkiem zmartwychwstania, a już na pewno narodzin Jezusa.

Pewnie z wyjatkiem tej, która go urodziła
I okoliczności opowiedziała jemu samemu i uczniom. Taka np. "rzeź niewiniątek" nawet po 30-40 latach musiała być żywa w pamięci miejscowej społeczności.

Czasami wydaje mi się, że Jezus powinien sam opisać swoje życie i nauki i nie byłoby problemu. Pisać i czytać potrafił i dobrze wiedział, że słowo pisane jest trwalsze i bardziej rzetelne niż mówione. Mahomet (choć niepiśmienny) to zrobił i nikt nie kwestionuje daty powstania oraz autorstwa Koranu.

  I wtedy byłoby wszystko gites? 
Nie byłoby. Też podważano by wiarygodność, datowanie etc. jak obecnie podważa się autorstwo ksiąg Izajasza czy Daniela. 
A o Koranie też różne teorie krążą.

Ale to on upowszechnił chrześcijaństwo, we wspomnianym przez Ciebie konflikcie na soborze jerozolimskim zwyciężyła jego racja. Przekonał obecnych tam "apostołów i starszych", by poganie (a nie tylko żydzi) mogli przyjąć chrześcijaństwo. 

1. To nie był sobór (zjazd duchownych z danego obszaru) tylko decyzja podjęta centralnie.
2. To poważny rzeczowy błąd. Poganie zostawali chrześcijanami zanim ktokolwiek o Pawle słyszał. Już w 36 pierwszych pogan do społeczności wprowadził Piotr (13 lat przed spotkaniem w Jerozolimie). Kwestia dotyczyła tylko tego, czy należy wymagać od pogan zostających chrześcijanami obrzezania.

Ekumenizm również w tym był, bo można było być dowolnego wyznania i zostać chrześcijaninem, przez setki lat Kościół taki ekumenizm uprawiał i uprawia - zgoda tak, ale pod znakiem krzyża. 

To się nie nazywa ekumenizmem. Nie myl proszę pojęć. To co najwyżej egalitaryzm.

Owszem, to było 300 lat później, ale śmiem twierdzić, że gdyby nie on to nigdy nie miałoby miejsca. Być może przeceniam jego wpływ, ale pokaż mi inną postać, która miała większy wpływ na rozpowszechnienie tej religii, poza Jezusem, oczywiście. 

To był team work
A chrześcijaństwo jako religia państwowa to nie zasługa Pawła, ale cesarza Konstatntyna i kilku pokoleń chrześcijańskich myślicieli z II i III wieku, którzy włączyli elementy filozofii greckiej do doktryny, złagodzili wiele moralnych wymagań i zaczęli uprawiać "masówkę".
Religia Jezusa i Pawła masowa nie była ze względu na swą restrykcyjną separację od państwa rzymskiego. Dopiero poluzowanie zasad i obniżenie napięcia w relacji bycia chrześcijaninem do bycia poddanym Rzymu umożliwiło taką ekspansję, że cesarze dostrzegli w tym polityczną siłę przydatną ich partykularnym interesom.