Szatanizm [analiza]

[wojbik]

Zacznę od tego, że w Szwecji a owszem byłem i lekko mówiąc to co tam widziałem z tą ich całą poprawnością polityczną przechodzącą, kłopotami mieszkaniowymi i całą resztą jakoś do gustu specjalnie mi nie przypadło. Nie rozwijam, jest na temat szwedzkich paranoi kilka fajnych filmów w necie. Warto poszukać. Moim zdaniem zbyt różowo nie jest. Wolność w takowych krajach jest mocno zagrożona, choćby przez ograniczanie swobody wyznania z czym mieliśmy choćby we Francji do czynienia. Katolik też ma swoje prawa a ustawicznie się go dyskryminuje.

To ciekawe. Szwedzi, których z nam na ogół sceptycznie i raczej ze sporą dawką humoru podchodzą do tego co wygaduje się na temat ich kraju w pozostałych państwach Europy. Pomijając już fakt, że większość "szokujących niusów" na temat Szwecji to w większości bzdury.

Czy niesławnej pamięci Adolf był lewakiem - nie wiem, aczkolwiek, jakby nie patrzeć jego partia miała w nazwie przymiotnik "socjalistyczny" ("Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei" co się tłumaczy "Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników") Ja tam wprawdzie człek prosty jestem, ważkich katedr ja nie kończył, ale jak coś ma w nazwie "socjalistyczne" to się mi takie bardziej lewicowe wydaje, jak choćby Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i takie tam podobne. No może się i mylę... Wszak umysł mój wątły.

A świnki morskie żyją w wodach mórz? NSDAP, z brzegu, zakazało strajków, zdelegalizowało związki zawodowe i przekształciło gospodarkę na wyrobniczą na rzecz wielkich podmiotów (głównie chemicznych i zbrojeniowych), jakoś dla mnie to mało lewicowe, ale co ja tam wiem awruk.

Za żródło zaś podam Ci zwyczajny ogląd obłąkanego świata z odrobiną zdrowego przemyślenia, więcej nie trzeba.

Bardzo polecam, może przestaniesz pisać bzdury.

Czy mam dorobek naukowy? Przede wszystkim jestem fachowcem w innej dziedzinie i ameryki raczej nie odkryłem. Co nieco mam na swoim koncie, ale nie na tyle by się głośno tym chwalić.... No ale mniejsza o to. Powiedzmy, że aspekty psychologii z racji zawodu nie są mi obce. Czytać też umiem, a wystarczy dość pobieżna nawet lektura Wikipedii, żeby dojść do wniosku, że wykreślenie homoseksualizmu z list Światowej Organizacji Zdrowia nie było wynikiem starannie przeprowadzonych badań naukowych, a wielu nienaukowych czynników. Zresztą bezpośrednio po wykreśleniu z wykazu chorób psychicznych homoseksualizm nadal był definiowany jako (cytuję)"zaburzeniem orientacji seksualnej". Co ciekawe, zmianę taką poparło niewiele ponad połowę poproszonych o oddanie głosu psychiatrów. Zapraszam do lektury choćby rzeczonej Wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Homoseksua...ikacji_DSM.

Pozwolę sobie stać na stanowisku, że jednak moja znajomość psychologii, z racji pobranej edukacji i wykonywanej pracy jest jednak większa niż twoja, ale mniejsza z tym. Do rzeczy.

Jeśli popatrzysz na to, jak homoseksualizm został wciągnięty na listę DSM i pod jakim pretekstem ("[osoby homoseksualne] były przede wszystkim chore z punktu widzenia społeczeństwa i dostosowania się do dominującego środowiska kulturowego"), to zauważysz, że było to raczej mało naukowe i było efektem głównie tego, że popularne były poglądy (w ówczesnej psychiatrii amerykańskiej) Karla Menningera, który był po prostu niechętny wobec dorobku psychiatrii europejskiej. Samo wykreślenie homoseksualizmu, które oparło się o głosowanie, było poprzedzone licznymi dyskusjami i stosowaniem argumentacji naukowej; nie powiedziałbym też, że "za" głosowała nieduża większość (58% do 37,8%); co więcej, w rzeczywistości było inaczej niż zazwyczaj próbuje się w tym momencie udowodnić przez traktujących homoseksualizm jako zaburzenie - w referendum APA to środowisko chcące utrzymać homoseksualizm jako zaburzenie chciało wykorzystać głosowanie na swoją korzyść, nie na odwrót (za Tim Dean & Christopher Lane, "Homosexuality and Psychoanalysis").

Dalekim od prawdy jest, że całe środowisko psychologów a nawet psychiatrów z tak narzuconą opinią się godzi.

Temu mówię o organizacjach naukowych z tej dziedziny.

Prawdą jest, że na skutek wywołanego przez terapeutę napięcia emocjonalnego rośnie ryzyko popełnienia przez pacjenta samobójstwa. Ale, jak wiesz ryzyko takie występuje w wielu terapiach naprawczych korygujących zachowania niekorzystne. Oczywiście, podkreślam raz jeszcze, podjęcie takiej terapii jest całkowicie dobrowolne.

"Skuteczność" leczenia homoseksualizmu metodą, którą przywołałeś (i właściwie każdą podobną, de facto tą samą) opisana została tutaj: https://en.wikipedia.org/wiki/Conversion_therapy ; również wypowiedzi większości organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym i psychiatrią skutecznie orają tego typu wynurzenia, jakoby taka terapia mogła być skuteczna z medycznego punktu widzenia.

Strona, do której zalinkowałeś, to rozumiem jakiś siermiężny żart. Nie jest ona prowadzona przez żadnych specjalistów i jedyne co robi, to głosi szkodliwe, moim zdaniem, a już na pewno nienaukowe dyrdymały. Do czego zresztą sami przyznają się w stopce strony: "Informacje publikowane w serwisie mają charakter edukacyjny i żaden z zamieszczonych materiałów nie zastąpi wizyty u specjalisty".

Oczywiście mam świadomość złożoności tego procesu. Niemniej tak głęboka ingerencja podejmowana jest na szczęście bardzo roztropnie. Nie mówi się o tym zbyt głośno, ale wielu osobom z takim konfliktem wystarczy sama pomoc psychologiczna by się ze swoim ciałem pogodzić.

To nie jest jakiś spisek, że "nie mówi się o tym głośno", tylko osoby, którym rzeczywiście w uporaniu się z transseksualizmem wystarcza sama pomoc psychologiczna nie muszą przechodzić operacji korekcji płci, tak więc problem tego ostatniego ich nie dotyczy. Korekcja płci nie jest też proponowana z marszu, o ile mi wiadomo - nie wiem co próbujesz tu udowodnić.

Przede wszystkim, czego źródła sobie życzysz?

Do tych programów, od których rzekomo włos staje dęba.

trzeba to robić, ale w odpowiednim kontekście i stosownie do wieku oraz potrzeb

To prawda, zgadzam się z tym; jest to też zdanie każdego środowiska zajmującego się edukacją seksualną.

Pozdro.