Chciałbym też, żeby nasi rodzice
ujrzeli ten wspaniały obraz.
Mówiliśmy, że sprawiedliwość przyjdzie,
i zostaną ukarani zbrodniarze,
starego systemu bracia będą wisieć
na drzewach wzdłuż drogi na warszawskim skwerze.
Seryjni mordercy sumienia - to koniec
moneypulacji spod propaganji,
na zdrajców narodu na usługach wschodu
kije z kolczastym drutem się znajdą.
Tych co prorosyjskim nożem dźgali
robotników, rolników, pisarzy głęboko,
ich nie ominie sprawiedliwe oko,
dla nich cierpliwie stos hańby się pali.
Współpracownicy, klawisze i szmaty,
co by w kajdany swych rodzonych braci
zakuli - zrzeknie się ich każdy rodzony brat,
od dziś będą patrzeć na państwo zza krat.
I ty któryś wyszedł niedawno przed szereg
czcić sierp z młotem, gwiazdę, swastykę, Banderę,
ty władco inwektyw, żmijo zgromadzeń,
bo glina wasza
jest wszakże skąpana w ślinie Judasza,
opuść swój fotel smutku, tron głupca,
nie jesteś czysty, stań więc w szeregu,
język wyciągnij i pokaż niebu.
Runiecie sznurem w czarną dziurę
dwudziestego pierwszego wieku.
Ragnarök - skurwysyny spłoną,
aż masochiści będą wyć z bólu,
aż kłamcom spłoną języki pod wpływem
języków ognia, ich demagogia
spotkała się z gniewem wśród ludu,
dane im będzie więc kilka cudów
- ich twarze smagane przez lodowe rózgi,
ich mózgi imadło przerobi na musli.
Na tych zbrodniarzy na tle dzieci bombę
też się znajdzie, albo gaz poda przez słomkę,
aż przypomną sobie serię swoich morderstw,
aż wymrą, jak na takich przystało.
Złodzieje będą żyć w biedzie, milicjant
będzie pracował na rzecz kraju, esbek,
brutal tłumiący głos buntu, dla takich
ostatnią deską ratunku jest deska
od szubienicy.
A sprzedający Rzeczpostolitą
obcym układom, z ich ust kłamstwa słychać,
ci mają czelność jeszcze oddychać,
lecz nie na długo.
Wszyscy wrogowie mieniący się braćmi, stojący murem
za transformacją z komuny w postkomunę,
będą stawiani pod murem,
a także pionki stanowiące wrogą agenturę,
mordercy, cwaniacy liczb z obcą smyczą,
nawet sępy się ich zwłok nie chycą.
I przez chwilę cisza będzie nowym hymnem,
rozliczenie przyjdzie z posoką, pożogą
i dymem, otworzą się w końcu ludzkie gardła,
wybuchnie z nich prawda.
ujrzeli ten wspaniały obraz.
Mówiliśmy, że sprawiedliwość przyjdzie,
i zostaną ukarani zbrodniarze,
starego systemu bracia będą wisieć
na drzewach wzdłuż drogi na warszawskim skwerze.
Seryjni mordercy sumienia - to koniec
moneypulacji spod propaganji,
na zdrajców narodu na usługach wschodu
kije z kolczastym drutem się znajdą.
Tych co prorosyjskim nożem dźgali
robotników, rolników, pisarzy głęboko,
ich nie ominie sprawiedliwe oko,
dla nich cierpliwie stos hańby się pali.
Współpracownicy, klawisze i szmaty,
co by w kajdany swych rodzonych braci
zakuli - zrzeknie się ich każdy rodzony brat,
od dziś będą patrzeć na państwo zza krat.
I ty któryś wyszedł niedawno przed szereg
czcić sierp z młotem, gwiazdę, swastykę, Banderę,
ty władco inwektyw, żmijo zgromadzeń,
bo glina wasza
jest wszakże skąpana w ślinie Judasza,
opuść swój fotel smutku, tron głupca,
nie jesteś czysty, stań więc w szeregu,
język wyciągnij i pokaż niebu.
Runiecie sznurem w czarną dziurę
dwudziestego pierwszego wieku.
Ragnarök - skurwysyny spłoną,
aż masochiści będą wyć z bólu,
aż kłamcom spłoną języki pod wpływem
języków ognia, ich demagogia
spotkała się z gniewem wśród ludu,
dane im będzie więc kilka cudów
- ich twarze smagane przez lodowe rózgi,
ich mózgi imadło przerobi na musli.
Na tych zbrodniarzy na tle dzieci bombę
też się znajdzie, albo gaz poda przez słomkę,
aż przypomną sobie serię swoich morderstw,
aż wymrą, jak na takich przystało.
Złodzieje będą żyć w biedzie, milicjant
będzie pracował na rzecz kraju, esbek,
brutal tłumiący głos buntu, dla takich
ostatnią deską ratunku jest deska
od szubienicy.
A sprzedający Rzeczpostolitą
obcym układom, z ich ust kłamstwa słychać,
ci mają czelność jeszcze oddychać,
lecz nie na długo.
Wszyscy wrogowie mieniący się braćmi, stojący murem
za transformacją z komuny w postkomunę,
będą stawiani pod murem,
a także pionki stanowiące wrogą agenturę,
mordercy, cwaniacy liczb z obcą smyczą,
nawet sępy się ich zwłok nie chycą.
I przez chwilę cisza będzie nowym hymnem,
rozliczenie przyjdzie z posoką, pożogą
i dymem, otworzą się w końcu ludzkie gardła,
wybuchnie z nich prawda.