Artysta, który minął się z powołaniem

[Gunnar]

Rozdział 6, część 2 i 3

Kobieta bez zastanowienia uniosła się na tyle, na ile pozwalały jej na to pasy,

Zbędne słowa.

Za każdym razem jednak nie miała dość siły, by je rozedrzeć.

W tym zdaniu "jednak" dałbym chyba na początku.

Szaleństwo stało u progu i pukało do drzwi długimi, kościstymi palcami. Słyszała wyraźnie zgrzyt sunących po framudze w te i z powrotem pazurów.

Ładne i zgrabne porównania.

Zwinęła się w kłębek i, łkając, zacisnęła uszy drżącymi dłońmi.
A co się tyczy tej postaci, to podejrzewam, że obudził się pan na krótko, a, zobaczywszy mnie pod szafą,

Po "i" "a" chyba nie powinno być przecinka.

Wiedział tylko to, że tajemnicza sylwetka czymś przypominała mu kiedyś widzianą osobę,
Profesor, zapytany o prawdopodobieństwo wystąpienia podobnych powikłań po zderzeniu się z bramą,

Zbędne słówka