Na zwłokach Imperium

[Hanzo]

Czytało się dobrze. Dla mnie najciekawsze były fragmenty o rodzeństwie.

Mimo że opowiadanie rozgrywa się w fantastycznym świecie, można wyłapać analogię do rzeczywistego świata. To mi się podoba. Również plusy za to, że bohaterowie nie są papierowi, tylko mają charakter i borykają się z pewnymi problemami (jak choćby lęk o naiwną Alvę i obawa o pracę). Przez to są ludzcy i można się z nimi utożsamić.

Z technicznego punktu widzenia - używasz bardzo dużo słowa "być" we wszelakich odmianach (był, była, było itd). Czytając ponownie tekst staraj się zmieniać zdania tak, żeby to "być" pojawiało się jak najrzadziej, wtedy styl narracji od razu skoczy w górę. (Ja kiedyś z ciekawości liczyłem, ile razy występuje słowo "być" w prozie Stephena Kinga, który jest w dużym stopniu moim wzorem i wyszło, że King używa tego słowa max 3 razy na stronę).

W pierwszej scenie opowiadania masz też dziwną manierę używania myślników, gdzie się da. Moim zdaniem źle to wygląda w czytaniu i lepsze są przecinki. A najlepiej zamienić szyk tak, żeby myślniki były niepotrzebne. Mam na myśli partie narratora, nie dialogi.

Jestem zadowolony z lektury. Dobrze spędzony czas.

Pozdrówka!