Przełomy

[Adźkolwiek]

bezdzietna idea skarlała na naszych oczach
wzdęła się od obłędu i pękła
łamiąc żebra swych ślepych wyznawców
po ścianach szklanych domów
spłynęły łzy bezradnej goryczy i złości
szczątki uległy samozapłonom

byliśmy świadkami przełomu wieków
i narodzin milionów pustych tez obalających się
nawzajem i samoczynnie
stary mądry świat wpuszczał nas w kanały
domysłów uniesień pragnień
nic nie odsłonił a wiele ukrył przed nami

konkluzje przyszły same nie licząc na zaproszenia
oto drodzy państwo pomrzemy wszyscy
bez salwy honorowej i bajkowych obrazów
przyszło i pójdzie moda nauka nasze plemię
szaleńców bez strachu i jutro i delikatnych romantyków
życie i śmierć biorą po równo

będąc cichym skrzypnięciem tylnych drzwi życia
nadal chcemy być nieomylnym arcydziełem kosmosu