+- Via Appia - Forum (https://www.via-appia.pl/forum)
+-- Dział: LIRYKA (https://www.via-appia.pl/forum/Forum-LIRYKA)
+--- Dział: Poezja (https://www.via-appia.pl/forum/Forum-Poezja)
+---- Dział: Poezja 2016 (https://www.via-appia.pl/forum/Forum-Poezja-2016)
+---- Wątek: wędrówka (/Thread-w%C4%99dr%C3%B3wka--14614)
wędrówka - yes22 - 27-07-2016
wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
aż w końcu spotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
RE: wędrówka - Lexis - 30-07-2016
Podoba mi się. Ba, bardzo mi się spodoba!
Wiersz jest tak delikatny, niewinny, że wywołuje malutką łezkę w oku, przynajmniej u mnie. Uczuciowość jest tutaj bardzo dobrze wyeksponowana i to największy plus utworu.
Motyw z malowaniem na biało przypomniał mi o początku Ręki Mistrza, co jest tylko jednym z kilku przyjemnych skojarzeń.
Ostatni wers jak wisienka na torcie.
Pozdrawiam
RE: wędrówka - yes22 - 01-08-2016
Dziękuję.
RE: wędrówka - Katniss - 02-08-2016
Bardzo dopracowany wiersz. Świetnie dobrane słowa, bardzo działające na wyobraźnię. Szczególnie spodobały mi się wodospady w kącikach ust. Przemyślany i ciekawy utwór, który nie męczy przy czytaniu, nie jest pretensjonalny, ani wydumany.
Pozdrawiam
RE: wędrówka - yes22 - 04-08-2016
Pięknie dziękuję za dobre słowo. Pozdrawiam
RE: wędrówka - Toya - 16-08-2016
Mą, twą... Tak się już nie pisze. Inwersje, powtórzenia...
Gdyby troszkę dopracować w kilku miejscach, byłoby naprawdę dobrze.
Pozdrawiam
RE: wędrówka - Alchemik - 01-09-2016
(27-07-2016, 19:20)yes22 napisał(a): wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
aż w końcu spotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
Pozwolę sobie trochę pomarudzić.
Cytat:wyszedłem na polanę
niebo pełne było z betonu gwiazd
by jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
Ts inwersja z betonu gwiazd, moim zdaniem nie dodaje poetyckości.
Sformułowałbym to nieco inaczej
śmiało wyszedłem na polanę
zwieszone niebo pełne betonowych gwiazd
aby jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
Wbrew pozorom wiersz biały też potrzebuje pewnego rytmu
Cytat:aby odnaleźć ze sobą modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
Sformułowanie odnaleźć ze sobą wydaje mi się niegramatyczne. Czy nie lepiej byłoby w sobie?
żeby odnaleźć w sobie modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
Cytat:będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaku wśród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi proste
odmiana słowa pisak przez przypadki
dopełniacz - pisaka
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaka pośród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi najprostsze
Cytat:płakać będę przez większość podróżyTu w zasadzie jest w porządku, choć dorzuciłbym sylabę, jakiś spójnik przed pierwszym wersem, aby rytm był lepszy.
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
Powiedzmy i lub a
i płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
Cytat:aż w końcu spotkam tam ciebieI tu mi coś nie leży.
i mimo że mowy już we mnie nie było
ty wypełnisz mą paletę kolorami
Na pewno tryb czasownika być, ale i jeszcze coś
wreszcie na końcu napotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie będzie
moją paletę wypełnisz kolorem
Cytat:żywić ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach twych ust
Rytm. No i zaimek dzierżawczy jest w archaicznej formie. Przyda się niewielka inwersja dla utrzymania rytmu
żywić i ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach ust twoich
Cytat:na końcu drogi gdy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
i zacznę malować - już nie tylko na biało
Jak wyżej rytm
na końcu drogi kiedy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
zacznę malować - nie tylko na biało
W całości to będzie tak
Cytat:śmiało wyszedłem na polanę
zwieszone niebo pełne betonowych gwiazd
aby jak Rimbaud ruszyć w stronę nowoczesności
żeby odnaleźć w sobie modus vivendi
sztalug z nadziei tysiące zostawiłem w pokoju
by nie malować już tylko na biało
będę tak szedł w coraz dalsze dale
w butach z pisaka pośród gwiazd z betonu
i wejdę tylko w te drogi najprostsze
i płakać będę przez większość podróży
uświadamiając sobie ogrom zadeptanych
mrówek – co z tego że nieświadomie
wreszcie na końcu napotkam tam ciebie
i mimo że mowy już we mnie nie będzie
moją paletę wypełnisz kolorem
żywić i ciebie i siebie będę
własnymi słowami spoglądając
na strome wodospady w kącikach ust twoich
na końcu drogi kiedy już przystanę
połączę w duszy antyczność z Rimbaudem
zacznę malować - nie tylko na biało
Właściwie nic ci nie zmieniłem.
Zrobiłem tylko drobną kosmetykę wiersza, który w warstwie metaforycznej i znaczeniowej spodobał mi się.
Jurek