syreni zew

[Alchemik]

Płynę liściem na wietrze
w delikatnej bryzie
opadam
w preludium burzy

jestem snem o motylu
rozdeptanym ogniskiem
grozy po drugiej stronie czasu
świata życie
odbieram delikatnie
nieumyślnie zwykłą myślą
o słodyczach w nadmiarze

gdzieś kiedyś może dziś jeszcze
niezwiązany z masztem
w przypływach strachu sam
będąc lękiem ucieleśnionym
mitem obżartym lotosem
zdążam tam gdzie syreni śpiew
wwiercający się w woskowinę uszu
pomiędzy Scyllę i Charybdę w uściskach
duszy
towarzystwa
nie pragnę dlatego
dobrymi chęciami zabijam pamięć
martwej od niezawsze
a jednak nieumarłej
Penelopy

[Toya]

Moim zdaniem przedobrzyłeś, Jurku. Ale nie mnie to oceniać.