radość po śmierci

[Lantus]

a teraz stoją z parasolami smutku
tłumy wyrażające zachwyt czynami twymi
opiewają i mówią to dobry był człowiek

lecz leżysz w trumnie
i nic już cię nie obchodzi
odczuwam wielką pustkę

nie wiem czy byłeś świadom tejże tajemnicy
za życia mogli łzami szczęścia cię nawilżyć
jednak strach międzyludzki przewyższa miłość

[Jarosław Jabrzemski]

Gdyby Autor przemawiał tak na co dzień, prawdopodobnie zostałby skierowany do psychiatry. Czemu ma służyć archaizowanie, Autorze? Rżnięciu głąba? A może to przymiarka do laudacji?

[Lantus]

Gdyby Autor przemawiał tak na co dzień, prawdopodobnie zostałby skierowany do psychiatry. Czemu ma służyć archaizowanie, Autorze? Rżnięciu głąba? A może to przymiarka do laudacji?

Wielu ludzi tak się wyraża. Masz jakiś uraz do staropolszczyzny?

[Jarosław Jabrzemski]

Ależ skąd! Po prostu stoję z parasolem smutku, albowiem stylizacje powinny być uzasadnione, zaś w tekście są przypadkowe.