moje oczy nikogo nie pociągną

[Grain]

nie powaletowałem w Bursie

najmłodszy zostaje z tymi którzy na roli

dzielą kompromisy swojskie połcie w talarki

ślizgając je jak krążki między bandami z albumów

w trzecim policzku zachomikowałem odczytane wersy

wersety i odporność na intencyjne gadzinki

nie ma we mnie tyłowego maruderstwa

w szpicy grasanckie oczy

nieupadłe życie w sukienkach dyma wiatr

w bruzdach twarzy sezonuje zebrane słońce

omszałym już jak las od północy

z przecinką wpływającej rzeki

które niczego nie zakańczają

pochłaniając tylko cudze słowa

[Marcin Sztelak]

Tradycyjnie świetne metafory i wyczuwalny klimat, takie pogodne pogodzenie się z nieuniknionym upływem i ciepło wspomnień.

[BJKlajza]

Typowy "grain" chociaż w tym akurat wierszu ,moim skromnym zdaniem , zabrakło zakończenia. Dla mnie urwany jakby w połowie ...

[Grain]

Tytuł zakańcza.

[chmurnoryjny]

tak koniec jest w początku, w tytule i mamy pętlę. ciągle, ciągle to samo. a "powaletowanie w Bursie" mnie rozbroiło już na wstępie. Andrzejowi chyba by się podobało, Zwłaszcza na widok tego, że "nieupadłe życie w sukienkach dyma wiatr" uśmiechnąłby niezaprzeczalnie. Ok, to ja na samą myśl się uśmiecham. Oj, dziś parę takich widoczków miałem...

a poza tym? No, nie ma się czego przyczepić. 5/5 a klimat taki, że aż mi... aż mi przyszło do łba, że się jednak starzeję