Zablokowane dzieci

[pointofview]

Zablokowane dzieci


zjeżdżają poręczami
ciążenie tylko do parteru
gdzie w lawinie schodów
skrzynki blaszane i nosze
dla porzuconych marzeń

jak piłką bluzgami obijają zasinione
laptopowe twarze
dzieci pozamykane w klatkach

w tym mieście wydłubanych okien
rdzewiejących trzepaków
nikt nie pyta o znikające żarówki
wyścigi windami do biedanieba
pozostają za drzwiami echem
próchnicą w zaciśniętych zębach

spójrz czulej judaszem
obudź oko
zobaczysz jak
zwiniętą z marzeń różową kropką
dzieci schodów
blokują szarość

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz, taki z lekkimi ciarkami w okolicach krzyża, aż ma się ochotę zerknąć na klatkę.

[Grain]

Nie rozumiem tej różowej kropki.
Ale wiersz bardzo dobry.