Wyłącznie biały szum.

[BJKlajza]

zatrzymała się w bocznej ulicy jak czas w momencie umierania
puste oczy szukały punktu zaczepienia jakiejkolwiek oznaki światła
czarne od grzechu chmury płynęły aż po horyzont niedowidzenia
i nawet wróble zawsze radośnie ćwierkające zniknęły tak nagle
jakby nigdy nie istniały jakby cały świat nigdy nie był stworzony

stała tak dobrą godzinę a fale czasu przepływały między siwiejącymi 
kosmykami suchej trawy wiatr wygwizdywał melodie jakby na pile grał
chcąc powiedzieć żeby ruszyła krok jeden do przodu lub cofając się
odwróciła bieg z nieznanych powodów wciąż szukała oznaki światła

a ona nie nadchodziła zazwyczaj pojawiała się w iskierce nadziei
albo w blasku reflektorów przejeżdżającego przypadkiem samochodu 
dziś jednak dotknięta nicością jak ekstremalna czarna osobliwość 
połknęła cały blask cale jestestwo stworzenia cały wszechświat atomów

nagle ktoś tchnął życie w jej mgliste spojrzenie jak za dotknięciem 
czarodziejskiej różdżki uśmiechnęła się kącikiem ust i w kurz otulając
niczym peleryną drobnych kryształków niewyobrażalnej nadziei rozpłynęła się

[mirek13]

Dla stworzenia porównań, to nie ma innych słów poza "jakby" i "jak"?
Trzy razy - jakby i trzy razy - jak.

[BJKlajza]

Oczywiście , że są. Ale chodziło mi o monotonię i o to by ktoś właśnie te jakby wychwycił i może jakoś je z tytułem powiązał
Oczywiście moja pokręcona logika wytłumaczyła co i z czym sie je ( podczas pisania) Czy to kos kupi i zauwazy? Pewnie ktoś z tak samo pokręconym umysłem jak mój
Dzieki za zajrzenie

[Polliter]

Za dużo tu słów jak dla mnie. Właściwie bardziej mi się to kojarzy z prozą poetycką niż z wierszem. Tak naprawdę, elementy liryczne reprezentowane tu są wyłącznie przez podział na strofy, parę delikatnych rymów i kilka przerzutni.

Fakt, że stworzyłeś tu fajny klimat, który wessał mnie i nie chciał wypuścić nawet po ostatnim, przeczytanym słowie. Temu zaprzeczyć nie można, tylko czy potrzeba było do tego aż tylu słów? Wydaje mi się, że można to było zrobić oszczędniej i bez tylu dopowiedzeń. Ale to tylko moje odczucie, być może błędne i odległe od zamysłów autora.

Ładna, poetycka opowieść, ale trochę zbytnio zduszona prozatorskim zacięciem.

Pozdrawiam.

[BJKlajza]

Poli - Oj tam oj tam ... Miło , że się podobało

[mirek13]

Zapewniam Cię Błażeju, że przed lekturą nie nastawiałem się na polowanie na te słowa.
Więc jeśli o tym piszę, to znaczy, że mi się rzuciły na oczy i nie spodobały.
Twoje wyjaśnienie kupuję do piątego wersu, pierwszej strofoidy. Tam powtórzenie ma sens.
Reszta powtórzeń jest mało fortunnym przypadkiem.

[BJKlajza]

No nie jest . Ale ok , ja jako autor odbieram to inaczej , według mnie sa niezbędne

[mirek13]

Gdyby słowo "jak" powtórzyło się w podobnej konfiguracji jak "jakby" w piątym wersie, to bym w celowość uwierzył.
A tu mamy chaos powtórzeń, więc to klasyczne dorabianie ideologii do faktu.

[BJKlajza]

To twoje zdanie - koniec tej "g-burzy" o nic

[mirek13]

Ano koniec.
Wiesz najlepiej jak bardzo celowo użyłeś tych powtórzeń.

[BJKlajza]

Prawda A , że  czytający nie zajarzyli ... zajarzą ... cóż  Widać  bardziej  jestem pokręcony  niż  myślałem  

Jak sie  robi  tego  "cholernego" aniołka ?    A już  wiem   

[Miranda Calle]

Och, Ty przewroto! Wiesz, czytając tę poetycką prozę (nie, nie jest to wiersz!), miałam gdzieś z tyłu głowy historie spisane przez Moody’ego w "Życie po życiu".
Istnieje wiele teorii na zjawisko śmierci. Filozofia i religia kontra twarda nauka... 
A przecież są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się filozofom nie śniło.

Wrócę.

[Miranda Calle]

I tutaj też mam zagwozdkę... Taki nie Twój ten utwór.
Proza poetycka - niby Twój znak rozpoznawczy, a jednak... Jest tu smutku i rezygnacji po kokardy. Nie lubię Cię w tej odsłonie, bo pobudzasz do smęcenia.
Idź, synu, ofiara spełniona. I nie czyń tak więcej

Daję 4/5.

[Julia]

Tytuł wiersza zapowiada nie tylko klimat, ale zdecydowanie więcej. Uważam, że tak rozwinięty wiersz( proza poetycka?) jest jedyną właściwą formą wypowiedzi. Dla mnie treść jest doskonała i przejmująca, dlatego nie zwracam uwagi poszczególne słowa. A puenta zostaje w pamięci. Dziękuję autorowi

[Toya]

Przegadałeś, Błażeju. I to bardzo.