Ucieczka do przodu

[RootsRat]

Annie Marii

Lubię nasze ucieczki
w to dziwne miejsce
między całością a nicością,
w to niewidzenie świata.

Lubię,
bo zawsze czekają tam na mnie
twoje oczy;
dwie latarnie we mgle,
drogowskazy.

Jeszcze tylko rzeka
i dryf, dryf, dryf...
Dni rozmrażają się powoli.
Znika skorupa lodu,
pod którą ukrywałem się jak jakiś zbieg
przed światem.

Tyle już dałem z siebie...
Z zamkniętymi oczami i pochyloną głową,
stawiam kroki mimo woli, mimo
wszystko.

Wszystko,
co najgorsze,
już za nami; przed nami
jest słońce.


styczeń - luty 2016

[czarownica]

Wiersz dedykowany mi
Czemu wszystkie takie nie są? Byłoby cudnie

Taki męski, rasowy romantyzm. Szczere i nie napompowane dziwnymi metaforami. Można powiedzieć surowa łagodność. Pewnie usłyszysz od innych, że nie ma w tym nic odkrywczego i takie tam, ale ja, czytając, rozmarzyłam się. Może też przez dedykację

[mirek13]

A ja się z Czarownicą zgadzam. Można by to i owo poprawić. Gdzieś zredukować i doszlifować niektóre sformułowania. Ale generalnie to bardzo dobry wiersz. Klimatyczny, płynący, nieco melancholijny i refleksyjny, bez oczekiwanych wszędzie odkrywczych puent. Bardzo lubię takie obrazy, spokojne i delikatne. Nie czytałem nic Twojego, lepszego, Roots.

[RootsRat]

Dzięki za dobre słowo Czarownico i Mirku Długo, długo męczyłem ten wiersz. Jakikolwiek wiersz, w zasadzie, bo tak od 3 - 4 miesięcy mnie coś uwierało w środku, a jakoś wena nie chciała przyjść, z różnych powodów, nie będę wnikał teraz. No ale w końcu udało się przelać słowo na papier.

Aha, poszedł ostatni szlif, to już wersja finalna.

P.S. Mirku, moim skromnym i niewiele znaczącym, mam w dorobku lepsze kawałki - może nie szukałeś dokładnie

[mirek13]

Bo nie szukałem. Bazuję na kilku, które czytałem jakby "Z marszu".

[vysogot]

Tak, jest prosty jak deska. Rozdroże, nicość, latarnie i drogowskazy. Zlepek symboli znanych. Wszystko co najlepsze, wszystko co najgorsze. Słońce. Mgła. Podoba mi się, kiedy dni rozmrażają się powoli. To urzeka, upłynia, dryf, dryf, dryf. Przed światem, stawiam kroki, mimo wszystko. Galaretka truskawkowa, niby wszyscy znają, ale smakuje. Nawet bez bitej śmietany. Tylko, że zjesz, wyjdziesz i w sumie tyle. No coś za coś, ale i tak najważniejsze, żeby porywało Annę Marię

[szczepantrzeszcz]

Spacer we dwoje. Nie mam ochoty rozwijać tematu. Jeżeli dla kogoś, pospaceruję w samotności, nie będę przeszkadzać... ale się podobało.

[Ero]

Bardzo mi się tu spodobało. Ale Ty wiesz o tym Root. Ja Twoją fanką do końca życia zostanę.
Bardzo miły dla oka i duszy kawalek.
Kurczę nie wiem, co napisać.
To może już nic. Po prostu

Wszystko,
co najgorsze,
już za nami; przed nami
jest słońce.