Rozpalenie

[Poetajaksiępatrzy]

wicher, upał, blask błyskawicy
dębowe drzewo, mchy, paprocie

nie zapomnę Twych ciemnych licy
nie zapomnę o tej ochocie

leżeliśmy pod gołym niebem
otuleni Twym leśnym runem

To ty byłaś dębowym drzewem
lecz czy to ja byłem piorunem?

[Miranda Calle]

Klasyczna stylizacja nie tłumaczy braków językowych. W tak skromnej objętościowo formie nie ma miejsca na powtórzenia.

[BJKlajza]

To ja  swoje  trzy grosze wtrącę : zaimki  osobowe  ( a kysz , a kysz) w krótkim wierszu ... za dużo.
No i trochę  stylizujesz więc można  by to  tak zapisać :

( moja  wersyjka nieco bardziej rodzimowierna)

Wicher, upał, blask błyskawicy
dębowe drzewo, mech i paprocie

Nie zapomnę ciemnych licy
nie zapomnę o tej ochocie

Leżeliśmy nago pod niebem
splątani leśnym runem

Byłaś mi dębowym drzewem
Czy ja byłem ci Perunem?

[Miranda Calle]

( moja  wersyjka nieco bardziej rodzimowierna)

Wicher, upał, blask błyskawicy
dębowe drzewo, mech i paprocie

Nie zapomnę ciemnych licy
nie zapomnę o tej ochocie

Leżeliśmy nago pod niebem
splątani leśnym runem

Byłaś mi dębowym drzewem
Czy ja byłem ci Perunem?

Tak, tak, tak! 
Poetojaksiępatrzy, masz gotowca

[Poetajaksiępatrzy]

Jednak zależy mi na rytmicznym 9-zgłoskowcu

[mirek13]

Sądzisz, że warto poświęcać ilość zgłosek dla jakości wiersza?
A wymuszenie rymu poprzez słowo "licy" też warto?
Bo nie wiem jak traktować ten wiersz z takim archaizmem. Na razie tylko wzruszyłem ramionami, bo niespecjalnie go postrzegam jako dobrą stylizację dawnej poezji.
Czy o świetle błyskawicy mówi się "blask", czy "błysk"?
Dlaczego ona mogłaby być dębowym drzewem? Bo taka twarda? Bo dobrze się rżnie?
Nie wiem.