Pamięć dotyku

[Piotr Knasiecki]

rok minął jak w dotyku usidlona matni
zastygłaś po raz pierwszy bez tchu i bez czucia
a ja się zastanawiam kiedy raz ostatni
rozkosz czułem dziś czując tęsknoty ukłucia

nieostry widzę profil brwi rozmyte łuki
linię bioder w powietrzu dłoń spragniona kreśli
by cię o to nie prosić nie dość jestem głupi
dotknij mnie lub do diabłów wszystkich mnie odeślij

[mundek131]

...ładne...subtelna, romantyczna, delikatna, szeptalna -... prośba ...

[miriad]

taka akurat inwersja nie słuzy dobrze wierszowi. strasznie źle mi się czytało, pomimo tego, że, co większość dobrze tutaj wie, lubię takie coś i sam stosuję. tutaj jednak przedobrzyłeś, czyta się dosłownie trudno, brak interpunkcji nie pomaga, a ogólne rozplanowanie zdań ostatecznie kładzie tekst na krzyże. jakkolwiek koncept popieram, miłym jest i wdzięcznym, forma okazała się dla mnie zbyt ciężka. żeby było śmieszniej, nie zmieniałbym nic, po zmianie byłby to już inny wiersz, straciłby. ale nie da się - w moim wypadku - przeczytać go zaledwie raz i z miłym odczuciem. ja musiałem przeczytać parę razy, a i zachwyt, niewielki w dodatku, dopadł mnie zdecydowanie późno.

[mundek131]

Jednakże dopadł? .

[Piramida88]

Czytało mi się dobrze, lekko i rytmicznie. Forma plusowa, jak i przekaz. Momentami trochę uśmiecha, gdy przychodzi refleksja(ale to w pozytywnym aspekcie). Utwór jakoś specjalnie mnie nie zaskoczył, ale wprawił w lekką zadumę. Jest dobrze Zostawiam 4/5