Obłoczni

[Alchemik]

Pośród brwi zadziwionych, znad zmrużonych oczu,
kędy szeptem wybrzmiewa, dosięgając szczytów.
Niżej, w rozbłyskach cienie przyczajone czyta,
delikatnym pomrukiem przez piersi przetoczy.

Wnet, błękitem rozmaże szarości przedsenne,
by rozbudzić w ramionach wichrowym uściskiem.
Zagrzmią śmigłe pioruny, nim ulewa tryśnie,
zamaczając pościele, sadzawkę wypełni.

Rzęsa się zazieleni, zmarszczy czoła, bowiem
przez powierzchnie na styku uwolni iskrami.
Spłyną dłonie jak liście, a my w nich skąpani,
wśród burzowych uniesień, zatoniemy w sobie.


J.E.S.

[czarownica]

Ach, jakie ładne

[Gunnar]

Piękne ujęcie paskudnej pogody
Podobało mi się. Masz ode mnie like'a

[RebelMac]

Ładny wiersz, ciekawy tytuł. Wiesz, ja czytam te Twoje wiersze na Via Appi i jest różnie. Ale tu trafiłeś w mój gust, schludnie i czysto napisane, po  prostu dobre.

Pozdrawiam.

[szczepantrzeszcz]

...dobrze jak jest ktoś jeszcze. Nie każdemu dane zatonąć wśród burzowych uniesień...

Dawno mnie tu nie było, ale fajnie, Jerzy, że piszesz.

[Alchemik]

Piszę i będę pisał, Szczepanie.
To takie przekleństwo lub błogosławieństwo, jak kto woli.
I mnie dawno nie było.
Po tym Twoim dawno.
Rozglądam się w swoich tematach, żeby ich nie zdublować przypadkiem.
Obłoczni, to chyba ostatni wiersz, który tu wstawiłem przed przerwą zakończoną przedstawieniem wiersza/ballady listopadowej Knajpa pod jaworami.

[Gunnar]

Jak czytam to raz jeszcze, to teraz między wierszami jakiś erotyk błyska
W zasadzie takie dwa w jednym. Ciekawy efekt