O Wojtku

[Lantus]

O
to wiersz o Wojtku który umrze
w następnym wierszu

staje się tym co robi
więźniem własnego zakresu
nie potrafi zrozumieć mnie
w kształcie paraboli

nie pojmuje ostrych słów
słonych orzeszków
i bitej śmietany

nie czuje zapachu przemijania
jest taki inny
może właśnie dlatego
ginie w następnym wierszu

[wojbik]

to wiersz o Wojtku który umrze

;_;

Dobry tekst, z czystym sumieniem mogę to powiedzieć.

Pozdrawiam.

[kaote]

Bardzo mi się podoba. Brawa za pomysł, z czym takim jeszcze się nie spotkałam!

[RootsRat]

Ciekawe i chyba nowatorskie. Słone orzeszki i bita śmietana są bez sensu. Oprócz tego - dobry kawałek! Na 4 właśnie.

[Lexis]

Mnie również się podoba, wywołuje emocje. Współczucie wobec Wojtka.
Budowa, moim zdaniem, w porządku.
Również po raz pierwszy spotkałam się z czymś podobnym, co idzie oczywiście na plus
Pozdrawam

[Lantus]

Ciekawe i chyba nowatorskie. Słone orzeszki i bita śmietana są bez sensu. Oprócz tego - dobry kawałek! Na 4 właśnie.

Miałem na myśli ascezę, umiłowanie cierpienia i przyzwyczajanie się do bólu (sól w orzeszkach - jedyne, czego nie szczędzą w produktach), przez co umiera w nas wrażliwość i pierwotna chęć cnoty (bita śmietana).

[RootsRat]

Myślę, że przesadziłeś z tymi metaforami. Są na siłę, a wcześniejsza część wiersza nijak nie sugeruje, że właśnie w taki sposób należy to interpretować. Czytelnik nie siedzi w Twojej głowie. Można pod to podłożyć tysiąc innych rzeczy i każda będzie dobra - cała reszta wiersza jest klarowna i nieprzekombinowana - orzeszki i śmietana pojawiają się ni z gruchy ni z pietruchy i nic nie znaczą, bo mogą znaczyć wszystko. Dlatego właśnie napisałem, że bez sensu.

Sent from my Nexus 7 using Tapatalk 2

[Katniss]

Nieczęsto zaglądam do działu z poezją, a komentarza chyba nie zdarzyło mi się tu napisać Robię wyjątek, ponieważ urzekł mnie Twój wiersz. Zaznaczam, że specjalistką w tej dziedzinie nie jestem. Liryki nie piszę, poczytać mi się zdarzy, choć częściej w szkole niż po niej. Dlatego nie wytykam błędów (których notabene nie widzę) ani nie wypowiadam się na temat formy.
Bardzo podoba mi się motyw z Wojtkiem, nad którym wisi widmo śmierci, który żyje trochę w swoim świecie. Jestem zdania, że najważniejsze w poezji jest to, żeby wywierała na czytelniku wrażenie, nawet jeśli ten nie do końca ją rozumie, bądź jego interpretacja odbiega od zamysłu autora. Tobie udało się to wrażenie wywrzeć i jestem naprawdę bardzo mile zaskoczona.
Bardzo inspirujące
Ode mnie 5/5
Pozdrawiam!