Kto uwolnił to licho?

[Lyssa]

wspominam pewnego szarego wróbla
niepozorny gadatliwy
zaglądał w okno biblioteki

widział jak zło
stopniowo uwalniało się z fikcji
wykorzystując skłonności do marzeń
i figli

duch prędko nabierał ciała
wdział maskę licha
nie miał tylko dostępu do zmysłów
wygrażał wolnej woli sumieniu

gdy nabrał osobowości nakręcał go
już każdy ruch
stawał się nieobliczalny
patrzył na wszystko z innego punktu widzenia

cierpiał gdy przegrywał
nie polubił mojego westchnienia

stawał wtedy na krawędzi by poczuć
lizanie strachem
stał i kiwał się godzinami

zepchnęłam go
miał małe ostre pazurki wróbla

[Piramida88]

W sumie całkiem niezły wiersz. Daje do myślenia. Jedyne co mogłabym zarzucić, to rym w czwartej zwrotce, który chyba niepotrzebnie się wkradł
Ogólnie jest całkiem dobrze. Zostawiam 4/5

[chmurnoryjny]

Nie, no aż się dziwię, że ten utwór tak rzadko odwiedzany. Prosty i niegłupi. Rym? a tak, jest, ale mam wrażenie celowego zastosowania. To jakby rodzaj przymrużenia oka za pomocą formy?

Utwór mnie zatrzymał, a poza tym uważam, że warto go odświeżyć i przypomnieć, zwłaszcza w takiej jak teraz styczniowej, ale jesiennej aurze Jedyna moja uwaga, to to, że można popracować tutaj nad przerzutniami, dlatego tylko 4/5

[Lyssa]

Wykopales moj ulubiony wiersz. Moj pierwszy awatar to szary wrobelek. Dziekuje ze czytasz. troszke poprawilam ale nigdy nie jestem pewna czy poprawki sluza wierszowi.

[RootsRat]

Ciekawy utwór, Lysso, taki... inny. W dobrym tego słowa znaczeniu. Jak powiedziała Pirka, skłania do myślenia, trzeba się nad nim pochylić i przeycztać każde słowo.

Jedyne do czego bym się przyczepił, to - moim zdaniem - błąd gramatyczny:

nie lubił mojego westchnienia

Poprawna forma to albo nie lubił mojego wzdychania, albo nie polubił mojego westchnienia. Zaznaczam, że nie jestem na 100% pewien czy to faktycznie błąd, ale tak mi się wydaje.

[Lyssa]

Poprawilam, mozliwe ze to blad. Dziekuje za komentarz.