Jedno krzesło

[vysogot]

Usiądź, usiądź, słuchaj, zaparzę kawy. Mam w kuchni markizy, nawet smaczne.
Widziałaś może ten film, “O Framudze”? Wczoraj dostał nagrodę za najlepszą muzykę.
Cukru? Aha, no tak.
Ten skrzypek… wiesz, on to sam skomponował. Zamykali go kiedyś. Teraz ma uczulenie na światło.
Masz już sukienkę na bal? Ma tam przyjechać ten chłopak. Chciałbym go poznać.
Mleka? No popatrz, ja też nie przepadam.

Dobrze ci z nim? To najważniejsze.

Zamówiłem już taksówkę, będzie przed dziesiątą.

Zrobiłem dzisiaj zdjęcie kozy, zobacz. Spoko, co nie? No, spadł mi aparat.
Chłopak ma na imię Bernard. Albo Wojciech. Jakoś tak.
Mam gorącą czekoladę. Gorzką. To weźmiemy sobie do taksówki, może będzie ciepła.

Zobacz, znalazłem ulotkę z tego filmu, tu jest zdjęcie tego chłopaka. Widzisz, ma w ręku smyczek. Bierze podobno jakieś tabletki na to uczulenie.
No, ale jak nie widziałaś filmu to ten… to nie.
Dobra, słuchaj, ja, wiesz, coś tam dokończę jeszcze, to bądź na dole. Tak za pięć.
Za dziesięć.

[Laj]

Nie wiem jak to ocenić, bo nie wiem do końca co to jest. Tak jakby z dialogu wyrwać tylko kwestie jednej osoby. Załóżmy, że tak było. Nie jest to dialog telefoniczny, bo wskazuje na to bezpośredni kontakt tych osób. Jakieś ciastka, cukier itp.

Może to tekst o niczym? O takich rozmowach dwóch osób, którym gadka się nie klei. Gdzie nie ma przepływu pozytywnych wibracji, a całość opiera się tylko na grzeczności. A w tle szykuje się jakaś podróż, taksówka.

No i mamy też zakończenie, które wskazuje, że przebywanie tych dwóch osób ze sobą jest raczej na siłę.

Ale pojawia się też tytuł. Jedno krzesło. Czy to znaczy, że ta rozmowa odbywa się z kimś wyimaginowanym? Może to w rzeczywistości monolog?

Plus za realizm dialogu/monologu, ale nie wiem w sumie do czego to prowadzi od czego się zaczęło i o co w tym wszystkim chodzi, więc oceniam na neutralną tróję.

3/5

[vysogot]

bardzo trafnie. w nagrodę magnetofon: audio, życzenia to dodatek.