Fotografia

[Piotr Knasiecki]

niepotrzebnie zakryłaś je dłońmi
nim automat nie zwolnił migawki
uwieczniając jak w geście obronnym
chronisz nimi zlęknione brodawki

patrzę teraz i oczom nie wierzę
widząc dłoni twych kruchy rysunek
zapytany odpowiem ci szczerze
już sumieniu wystawiam rachunek

i nie widzę niczego w tym złego
że choć miła twa dłoń memu oku
widzieć pragnie coś zgoła innego
ukrytego w niej teraz głęboko

[Ero]

Ach te kobiety... Nieśmiałe, kokieteryjne, nieufne...
Podoba mi się Twój utwór Piotrze, po raz kolejny uchwyciłeś gonitwę myśli, która zapewne trwała sekundę...

Pozdrawiam, Zuzanna.

[Piotr Knasiecki]

Dziękuję Ci, Zuzanno, za uznanie. Tym ono dla mnie bardziej cenne, im lepiej z ulotności myśli zdajesz sobie sprawę. Sekunda? To całą wieczność! Myśl, zasługująca na zamknięcie w klatce rymów, żyje krócej znacznie. Poeci skazani są na zmaganie się z materią równie nietrwałą, co bozony Higgsa... O tym jednak akurat sama wiesz najlepiej.

[Insomnia]

Piekny utwor. Uchwycenie chwili. Caly wiersz to wlasnie dobry kadr - mala rzecz niezauwazalna, ot fotografia. Rzadko to mowie, ale bardzo mi sie podoba. Utwor niebanalny, lekki.