Chodź, naszkicuję nas

[Lexis]

.

[BEL6]

Leksju, taki średniaczek. Poprzednie (w chronologii mojego czytania) romantico Ci wyszło bardzo pięknie, a tu znowuż się do kogoś zwracasz i choć pomysł niezmiernie oryginalny, a sam tytuł ślicznie przykuwa uwagę, to aż gorzko mi czytać zwroty typu "nie omijam nic", "tors herosa", "ty i ja" x razy. Plus ten światłocień na sercu daje bardzo oryginalną metaforę, ale ponieważ wyobrażam sobie, co sobie wyobrażasz, to już sama nie wiem.

Ale nie da się nie zaznaczyć, że pierwsza strofa bardzo śliczna.

Trójczyna, bejbe. Rusz głową, bo umiesz!

[Lexis]

Będę walczyć o tego trójeczkowego stworka, Bellenisławo! Dziękuję Ci ślicznie za komentarz

[szczepantrzeszcz]

Poezja spraw codziennych.

Lubię poezję codzienności. Dobrze jest czasem pomyśleć, że nie wszyscy w szaleństwo popadli.

[Gunnar]

Tylko małą uwaga językowa:

Poprowadzę prostą - horyzont - przez naszą kartkę,
tą szarawą, co zwykłeś trzymać na specjalne okazje.

Wyraz ten odnosi się do "kartki" a więc powinno być tę (kartkę)

Wędruję dalej po wzniesieniach torsu herosa,
słyszę ujmujący śmiech w okolicach pępka.
Szybkim ruchem nanoszę szkicowe krechy...

Niebezpieczne wędrówki

[szczepantrzeszcz]

Wędruję dalej po wzniesieniach torsu herosa,
słyszę ujmujący śmiech w okolicach pępka.
Szybkim ruchem nanoszę szkicowe krechy...

Niebezpieczne wędrówki

Dlaczego niebezpieczne? Normalne. Poezja codzienności składa się z takich właśnie wędrówek.

[Lexis]

Co to by było za życie bez odrobiny niebezpieczeństwa?
Na początku nie byłam przekonana do sformułowania tors herosa. Teraz mam ochotę je wykreślić. Jednak odwoływanie się w wierszach do mitologii, mimo całego zamiłowania do niej, to nie moje klimaty.
Za usterkę językową mi wstyd. Bardzo wstyd. Się nie powtórzy.
Dzięki i pozdrawiam